Скачать с ютуб Olsza (Olcha) Czarna - Blog odkrywcy в хорошем качестве

Olsza (Olcha) Czarna - Blog odkrywcy

Subskrybuj mój kanał -    / @blog_odkrywcy   Olsza czarna to drzewo, które praktycznie nie jest obecnie wykorzystywane w zieleni miejskiej. Nie wyróżnia się ani atrakcyjnym pokrojem, ani kolorowymi liśćmi, ani efektownymi kwiatami. A jednak może mieć do spełnienia ważną rolę w wysychającym mieście jakim jest Łódź. Dawniej ludzie, którzy żyli blisko natury, wiedzieli, że gdzie rosną olchy tam biją źródła. Skąd to wiedzieli? Zauważyli, że gdzie wyrąbano olszyny źródła wysychały, a strumienie spowalniały nurt. Teraz, kiedy opadów jest z roku na rok coraz mniej, a poziom wód gruntowych nieustannie się obniża, trzeba zadbać o gromadzenie wody w mieście. Nie zaszkodzi sadzić jak najwięcej olszy tam, gdzie powinny wartko płynąć rzeki, oraz tam, gdzie wysychają stawy i studnie. Olsza czarna może być wykorzystywana do fitoremediacji, czyli usuwania ze środowiska zanieczyszczeń, w tym również metali ciężkich. Olsze na brzegach pomagają w oczyszczaniu rzek. Olsza czarna (Alnus glutinosa Gaertn.) to krajowy gatunek drzewa z rodziny brzozowatych (Betulaceae) charakterystyczny dla terenów podmokłych. Wraz z jesionami, topolami, wierzbami, wiązami tworzy lasy łęgowe wzdłuż brzegów rzek, strumieni, zbiorników wodnych. Niestety lasów łęgowych jest w Polsce coraz mniej – to najbardziej zagrożone zbiorowiska leśne. Kwiatostany męskie mają postać wydłużonych kotków – zimą barwy czerwonawej, wiosną po rozkwitnięciu żółtoczerwonawych, przypominających gąsienice. Pojedyncze kwiaty męskie składają się z 1-4 pręcików i 4-dzielnego, drobnego okwiatu, a pyłek jest żółty. Kwiaty żeńskie bez okwiatu, z dwukomorową zalążnią i 2 nitkowatymi znamionami, zebrane są w krótkie szyszkowate kotki, po kilka obok siebie. Z kotków olszy zbierają pyłek pszczoły i inne pyłkożerne owady. Nektaru w kwiatach nie ma, gdyż olsza czarna jest gatunkiem wiatropylnym. Ale pożywnego, wysokobiałkowego pyłku pod dostatkiem – tylko w jednym kwiatostanie około 4 milionów ziaren, a takich kwiatostanów na drzewie są tysiące. Czasami siarkowożółty pyłek pokrywa wyraźną warstewką zbiorniki wodne i żywią się nim ryby. Po wysypaniu pyłku męskie kwiatostany tracą swą urodę, usychają i opadają. Natomiast skromne kwiatostany żeńskie przekształcają się w trakcie dojrzewania w owocostany – małe owalne szyszeczki, początkowo zielone, później drewniejące i czerniejące. Czarne dojrzałe szyszeczki, z których już wysypały się nasiona, mogą wisieć na drzewach nawet trzy lata. Polska nazwa gatunkowa olszy czarnej pochodzi od ciemnej kory bogatej w garbniki, która dawniej służyła do farbowania na czarno, a także do garbowania skór, sieci rybackich, lin. Czarne są również dojrzałe owocostany – małe szyszeczki. Młode pędy i najmłodsze liście olszy czarnej są lepkie w dotyku – stąd się wzięła łacińska nazwa gatunkowa „glutinosa” (od gluten – klej, -osa – obfitość). Tę lepką substancję zbieraną z różnych drzew wykorzystują pszczoły do produkcji propolisu (kitu pszczelego). To jedna z cech pozwalających odróżnić olszę czarną od innego krajowego gatunku – olszy szarej (Alnus incana), której brakuje lepkości. Kora i liście olchy czarnej stosowane są z dawna zarówno u nas, jak i w innych krajach w medycynie domowej. We Francji kora olszowa uważana jest za najlepszy produkt krajowy, zastępujący chininę (lepszy od kory jesionowej). Stosowana jest w ilości 2 do 5 gramów (proszku z tej kory) w kieliszku wina białego na czczo. Następują poty, podczas których chory powinien być dobrze przykryty i unikać przeziębienia. Odwar z liści albo z kory używany był do płukania gardła. OLSZA CZARNA I SZARA We florze Polski mamy do czynienia z 3 gatunkami z rodzaju olsza. Dwa z nich to drzewa olsza czarna (Alnus glutiniosa) i olsza szara (Alnus incana). Ważną informacją dotyczącą tych dwóch gatunków, jest świadomość występowania mieszańców pomiędzy nimi (Alnus x hybrida). Jak wskazuje Kobendza (1956), mieszańce te wykazują dużą skalę odchyleń w kierunku olszy czarnej bądź szarej. Liście wykazują wiele cech, które w znacznym stopniu są pomocne przy rozróżnianiu gatunków. W pierwszej kolejności warto zwrócić na wierzchołek liścia i jego kształt. Olsza czarna ma liść w zarysie okrągławy, a wierzchołek często posiada charakterystyczne wcięcie. U olszy szarej liść jest raczej w zarysie jajowaty, a wierzchołek wyciągnięty. Warty uwagi jest też spód blaszki liściowej. U olszy szarej jest on siny i omszony natomiast u olszy czarnej jedyne omszenie na spodniej stronie znajduje się w kątach nerwów, podobnie jak u lipy drobnolistnej (kępki włosków w kątach nerwów – wzdłuż nerwu głównego). Warto jest również zwrócić uwagę na pęd, który u olszy szarej jest omszony natomiast u czarnej gładki z wyraźnymi przetchlinkami. Młode liście i pędy u olszy czarnej dodatkowo są lepkie w przeciwieństwie do olszy szarej. #blogodkrywcy #olsza #natura #przyroda #drzewa #rośliny #dzikakuchnia #zioła #zdrowie #leczenie #survival #zielarstwo #ziołolecznictwo #musicfordestruction #tajemniczyświatruin