Скачать с ютуб นิพพานมีอยู่แล้ว แต่ใครเล่าจะเชื่อมั่นและยอมตนให้แนะนำ в хорошем качестве

นิพพานมีอยู่แล้ว แต่ใครเล่าจะเชื่อมั่นและยอมตนให้แนะนำ

#สมถะ #วิปัสสนา #วิปัสสนาญาณ #วิปัสสนูอุปกิเลส #นิพพาน #คืออะไร..? ย่อๆแบบคล่าวๆ คุณผู้ติดตามทุกๆท่าน เก็บเกี่ยวเทียบเคียงการปฏิบัติในตนเอาน้า การปรับสมดุลร่างกายจิตใจให้เป็นปกติ ภาษาธรรมชื่อว่าการเจริญ #สมถะ เป็นอุบายเรืองความสงบ เป้าหมายคือความสงบ ผลทางตรง มีสติ จิตใจสงบระงับ มีสติ รู้สึกตัวละความเพลินไปกับความรู้สึกได้ ผลทางอ้อมคือ กำจัดความเครียคความกำหนัดที่เกิดกับจิตได้ การพิจารณาสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น ให้เห็นว่ามีความเปลี่ยนแปลงไป (ไตรลักษณ์) ให้เกิดความเข้าใจว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ของเรา ภาษาธรรมขื่อว่าการเจริญ #วิปัสสนา เป็นอุบายเรืองปัญญา เป้าหมายคือ มีสติ รู้สึกตัว หยุดการเพลินจิต เกิดปัญญารู้ชัดตามความเป็นจริง ผลทางตรงคือ (เกิดญาณในการวิปัสสนา) หรือเกิดการเห็นเกิดความเข้าใจ เกิดญาณ เกิดปัญญา เกิดวิขาความรู้ความเข้าใจ จิตใจถึงความสว่างไสวไม่หดหู่ไม่มืดมน ผลทางอ้อมคือ ละตัวความไม่รู้ หรือละตัวโมหะ ละความหลงไม่รู้ ทางอ้อม ละความเห็นผิดคิดผิดเข้าใจผิด ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทั้งในร่างกายและนอกร่างกาย ทั้งหมดนั้น มิใช่เรา มิได้มีความเป็นเรา เรามิได้เป็นเจ้าของสิ่งนั้น เพื่อละอัตตา มานะ ตัณหา ทิฏฐิ ที่เกิดขึ้น เป็นไปเพื่อ (นิพพาน ดับความรู้สึกไม่ดี) เพื่อสงบระงับแห่งกายและจิตและใจ #วิปัสสนูอุปกิเลส คือ ตัวการที่ทำให้จิตเศร้าหมอง คือการทำการพิจารณาสาวหาสาเหตุ ความไม่ดีต่างๆที่เกิดขึ้น เพื่อให้รู้ชัดว่า ความไม่ดีต่างๆที่เกิดขึ้นนั้น มาจากไหน มาจากอะไร เพื่อละความเห็นผิด ไปเหมาเอา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น (คือกิเลสต่างๆที่เกิดขึ้น)ว่าเป็นตน มี๑๖ ๑.ละโมบมุ่งเอาแต่จะได้ ๒.พยาบาทปองร้าย ๓. โกรธ ๔.ผูกโกรธ ๕.ลบหลู่บุญคุณ ๖.ตีเสมอ ๗.ริษยา ๔.ตระหนี่ ส.มารยา ๑๐ โอ้อวูด ๑๑.หัวดอ ๑๒.แข่งดี ๑๓.ถือตัว ๑๔.ดูหมิ่นผู้อื่น ๑๔.มัวเมา ๑๖ประมาทเลินเล่อ. (ไทย มู.ม. ๑๒/๔๘/๙๓) และเจตสิก อารมณ์อื่นๆ ที่เกิดร่วม เช่นอนุสัย ๗ ฯลฯ ทั้งฝ่ายดี ฝ่ายไม่ดี ฝ่ายสงบ ฝ่ายว่าง ฝ่ายนิพพาน ผลทางตรง ที่ต้องเกิดคือ มีสติรู้ชัด เกิดปัญญาความเข้าใจ รู้การอาศัย (อิทัปปัจยตา ปฏิจสมุบปันนธัม ปฏิจจสมุปบาท) แทงตลอดซึ่งธรรมธาตุ แทงตลอดสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งหมด ว่าเป็นธรรมที่มีการอาศัย ที่มามีที่ไป ไม่ได้เกิดจากเรา ผลที่เกิดทางอ้อมคือ ละความเพลินจิต ละความเพลินจิต ที่จิตหลงเพลินสำคัญมั่นหมาย ในสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น ว่าเป๋นเรา เราเป็นนั่น เป็นนี่ รวมถึงตัวความสำคัญตนไปเองว่า เราเป็นนั่นเป็นนี่ เป็นเจ้าของสิ่งนั้นสิ่งนี้ รวมถึงความสำคัญตน ว่า เรานั้น ดีกว่าใครๆยิ่งใหญ่กว่าใครๆ เรานั้น เท่ากันกับใครๆ เหมือนกับใครคนนั้นคนนี้ เรานั้น ด้อยกว่าใครๆ หลงมีตัวตน หลงสำคัญมั่นหมาย สังขารต่างๆที่เกิดขึ้น เพราะความไม่รู้ ความเคยชิน เป็นเหตุ ว่า ความไม่ดีต่างๆที่เกิดขึ้นว่าเป็นตน (ละอัสมิมานะ) ถึงภาวะอรหันต์ จบกิจ การทำดี