Скачать с ютуб Γονείς που απορρίπτουν τα ενήλικα παιδιά τους! в хорошем качестве

Γονείς που απορρίπτουν τα ενήλικα παιδιά τους!

''ΘΕΚΛΑ Μιλάμε Ανοικτά'' Δευτέρα 10 Απριλίου 2018 Επιστολή: «Αγαπητή μου Θέκλα, Σου γράφω κ εγώ με την σειρά μου την ιστορία μου. Είμαι μια νεαρή μητέρα και οι γονείς μου με απορρίπτουν κι εμένα και τον άνδρα μου και το παιδί μου, επειδή αποφάσισα να παντρευτώ μικρή και να γεννήσω στα 20 μου χρόνια! Οφείλω να ξεκινήσω με το γεγονός πως ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τους γονείς μου. Εμπιστοσύνη μηδέν! Και από την δική τους πλευρά αλλά κυρίως από την δική μου. Για να μην στα πολυλογώ, προέρχομαι από μια ευκατάστατη οικογένεια, όπου οι γονείς μου ανέκαθεν στηρίζονταν στις πλάτες των δικών τους γονιών, και αυτό το λέω και το τονίζω γιατί στην οικογένεια που δημιούργησα εγώ και ο σύζυγος μου στηριζόμαστε στα δικά μας «μπορώ» και όχι των άλλων. Ο άνδρας μου, προέρχεται από μια οικογένεια που οι άνθρωποι δουλεύουν το ψωμί τους και έχουν περάσει και 5 δυσκολίες. Άνθρωποι γελαστοί, και έτοιμοι να σε αγαπήσουν για το τι είσαι, και όχι το πορτοφόλι σου! Έτσι οι δικοί μου δεν συμπάθησαν τον σύζυγο μου, και δεν το έκρυψαν και ποτέ! Δεν ήταν του «κύκλου» τους. Για χρόνια προσπαθούσαν να μου αποδείξουν ότι η εγκυμοσύνη που είχα στα 20 μου ήταν ένα τεράστιο λάθος κ πως θα το πληρώνω για μια ζωή. Και πως βέβαια με ήθελε για τα χρήματα. (Εδώ, θέλω να πω πως δεν έχουμε ζητήσει σεντ !) Ο πατέρας μου δεν κατάφερε να σπουδάσει ποτέ, και αυτό το απωθημένο το έβγαζε πάντα στα παιδιά του αλλά εντονότερα σε εμένα. Οπότε αντιλαμβάνεστε ότι του γκρέμισα το όνειρο με την απόφαση μου να κρατήσω το παιδί (για εμένα κ τον σύζυγο μου δεν υπήρχε καν στο μυαλό μας καμιά άλλη περίπτωση). Για χρόνια έλεγαν πως έχουν μόνο 2 παιδιά. Ήμουν η ντροπή της οικογένειας και κανείς δεν μιλούσε για μένα σαν να είχα κάνει κάτι φρικτό. Ντρέπονταν να κυκλοφορήσουν στους «κύκλους» τους γιατί η κόρη τους έμεινε έγκυος, κράτησε το παιδί, έκανε οικογένεια, κ μεγαλώνει με αξιοπρέπεια το παιδί, αλλά δεν σπούδασε κάτι. Είμαι υπέρ της μάθησης και ανέκαθεν σκόπευα να σπουδάσω, όταν όμως θα ήταν η κατάλληλη στιγμή έτσι ώστε να αφοσιωθώ σε αυτό και να το φέρω εις πέρας με επιτυχία. Η αποτυχία είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος. Κι’ όμως νιώθω πως πρέπει να δικαιολογηθώ γι’ αυτό. Το παιδί μου, δεν μου το κράτησαν ποτέ ούτε έστω για 5 λεπτά, κ βέβαια δεν τους φώναξε ποτέ «παππού» και « γιαγιά» γιατί απαγορευόταν, θυμάμαι να τον δασκαλεύω στο αυτοκίνητο πριν κατεβούμε για μια από τις βαρετές, άβολες, για τα μάτια του κόσμου επισκέψεις μας στο σπίτι τους. Όταν κάποτε αποφάσισα να τους μιλήσω ανοιχτά για την απόρριψη τους προς εμένα και την οικογένεια μου, ποτέ με έβγαζαν τρελή κ πότε έριχναν ο ένας το φταίξιμο του άλλου. Και περνώντας στα 21 μου κατάθλιψη και ανορεξία άκουσα την επική φράση από την μητέρα μου «για ότι παθαίνεις φταίει εσύ, εγώ μιλώ με τον ψυχολόγο μου και λέει δεν φταίω σε κάτι!». Κι όμως τα κατάφερα κ είμαι καλά. Έχω πολλά παράπονα και ανασφάλειες, το μεγαλύτερο όμως και το πιο ασυγχώρητο όταν το μικρό μου διαγνώστηκε με μια σοβαρής μορφής ασθένεια, και η παρουσία τους ήταν απλά διακοσμητική! Για τα μάτια του κόσμου, μην πουν πως δεν ήταν εκεί.. Έστω και καθυστερημένα βέβαια αφού την πιο δύσκολη ώρα της ζωής μου, όπου το μικρό θαυματάκι μου έδινε την μάχη του αυτοί και καλά δεν έβρισκαν εισιτήριο για να έρθουν! ( ζούμε στο εξωτερικό ο άνδρας μου, το παιδί μας κι εγώ) Καλύτερα όμως, έτσι τουλάχιστον είχαμε δίπλα μας ανθρώπους που νοιάζονταν αληθινά. Με το πέρασμα των χρόνων η εικόνα που ήθελαν οι γονείς μου να έχουν οι άλλοι για εμένα άλλαξε και είδαν στ’ αλήθεια τι γίνεται , αυτό κάπως με δικαιώνει. Δεν θα κρύψω πως η ίδια η ευρύτερη οικογένεια των γονιών μου είναι πλέον επιφυλακτική απέναντι τους με μια δόση δυσπιστίας προς τα λεγόμενα τους. Αυτό βέβαια δεν τους άγγιξε για πολύ και άρχισαν να ρίχνουν το φταίξιμο στον σύζυγο μου πως αυτός με απομάκρυνε από εκείνους. Πως με τραβά με την δική του οικογένεια. Αυτό το παιχνιδάκι πως φταίνε πάντα οι άλλοι και ποτέ εκείνοι πάντα τους άρεσε.. Τελειώνοντας, αυτό που θέλω να πω είναι πως όσες κοπέλες ένιωσαν απόρριψη από την οικογένεια τους, να κάνουν υπομονή και ο χρόνος θα φέρει ανθρώπους στην ζωή τους που θα τους αγαπήσουν πραγματικά και θα τους στηρίξουν όπως τους αξίζει. Τέλος, η νοοτροπία της Κύπρου πως είναι ντροπή μια κοπέλα να μένει έγκυος σε νεαρή ηλικία πρέπει επιτέλους να εξαλειφθεί! Στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες είναι απόλυτα αποδεκτό! Και βεβαίως στις χώρες όπου ενηλικιώνεσαι στα 16 το να κάνεις παιδί στα 20 είναι φυσιολογικότατο. Κανένας δεν μπορεί να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος πέρα από τον ίδιο σου τον εαυτό! Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα μας και ας κάνουμε στην άκρη την ανάγκη μας να νιώσουμε ανώτεροι. Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ.» Η ψυχολόγος και συγγραφέας Θέκλα Πετρίδου ανεβάζει καθημερινά στο κανάλι της στο YouTube, αναρτήσεις με βίντεο ή αλλιώς Vlogs, στα οποία ασχολείται με θέματα ψυχοεκπαίδευσης. Πατήστε subscribe ή εγγραφή στο κανάλι, ώστε να μπορείτε να σχολιάζετε στα βίντεο.