Скачать с ютуб Stanisław Moniuszko - HALKA 1848 в хорошем качестве

Stanisław Moniuszko - HALKA 1848

1 stycznia 1848 roku w Wilnie wykonana została w wersji estradowej, pierwsza, dwuaktowa wersja Halki. Według świadków tej prezentacji, jako soliści i chórzyści wystąpili miejscowi amatorzy oraz wileńscy muzycy zebrani w około 40-osobową orkiestrę (W. Rudziński, J. Prosnak Almanach Moniuszkowski, Kraków 1952, s. 44-46). Była to pierwsza wersja orkiestrowa tej opery – partytura, która służyła wtenczas kompozytorowi, nie została do tej pory odnaleziona, a być może bezpowrotnie zaginęła. Ta pierwotna wersja Halki była kompozycją niezwykle zwartą i dramaturgicznie dynamiczną. Przygotowując operę do wykonania w Warszawie dziesięć lat później, Moniuszko rozbił dwa akty na cztery, dodał najsłynniejsze później arie Halki i Jontka, dopisał sceny baletowe i prawdopodobnie przeorkiestrował nieco partyturę, dostosowując ją do większych możliwości Opery Warszawskiej. W trakcie tych prac kompozytor dokonał również zmian niektórych partii solowych, zmienił imiona niektórych postaci – również libretto dostosowano do wymagań eleganckiej publiczności warszawskiej. W toku kompozycji zostały również przekomponowane niektóre fragmenty: Moniuszko przerobił harmonię, instrumentację oraz niektóre szczegóły wykonawcze. Jedynym śladem macierzystej wersji Halki jest rękopis wyciągu fortepianowego z 1848 roku. Manuskrypt przechowywany jest w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk i opublikowany został przez PWM pod red. Erwina Nowaczyka. Rękopis ten oraz pierwszy druk partytury Halki warszawskiej z roku 1862 stały się podstawą nowej rekonstrukcji Halki wileńskiej, przeprowadzonej na specjalne zlecenie Warszawskiej Opery Kameralnej dla uczczenia Roku Moniuszki. Celem nowej rekonstrukcji muzycznej, stało się odtworzenie brzmieniowej wersji, pełnej i możliwie jak najbliższej pierwszej, niezachowanej partyturze wieleńskiej. Efekt tych prac rekonstrukcyjnych został włączony do istniejącej już inscenizacji w reżyserii Kazimierza Dejmka. Inscenizacja ta powstała w latach 80. i pod względem muzycznym była opracowana przez Jerzego Dobrzańskiego. Owa wersja, napisana niezwykle sprawnie i z polotem, nie oddawała jednak w pełni specyfiki brzmieniowej wczesnych dzieł Moniuszki. Także w szacie orkiestrowej była pod pewnymi względami odrębna od stylu orkiestracji moniuszkowskiej. Muzyczna i sceniczna forma tej wersji opery jest świadectwem kunsztu kompozytorskiego Moniuszki oraz jego szczególnego wyczucia dramaturgii. Ta wersja Halki zbliża się bowiem do idei dramatu muzycznego, brak w niej zatem typowych dla opery seria numerów. Poszczególne epizody muzyczne kształtowane są w ramach scen, co prawda Moniuszko stosuje tu recytatywy, ariosa, arie i chóry, ale wszystkie te elementy są ze sobą łączone. Na uwagę zasługują również finały obu aktów, kształtowane w dłuższe konstrukcje, w których napięcie stopniowo wrasta aż do wyraźnie zarysowanych punktów kulminacyjnych. Niniejsza rekonstrukcja muzyczna wiernie odzwierciedla tok muzyczno-dramaturgiczny zawarty w rękopisie z 1848 roku. Jednocześnie szata orkiestrowa w dużej części została oparta na pierwodruku z roku 1862. Zachowano zatem wiernie muzykę pierwotnej Halki wileńskiej, jednocześnie przejmując Moniuszkowską orkiestrację z wersji warszawskiej. Dzięki tak przeprowadzonej pracy uzyskano brzmienie charakterystycznie „moniuszkowskie” i w miarę możliwości oryginale, niemal źródłowe, gdyż oparte na dwóch wczesnych źródłach. W Roku Stanisława Moniuszki (2019) przedstawienie Halki zostaje wznowione w odnowionej wersji muzycznej, która w zamierzeniu twórców spektaklu i Dyrekcji Warszawskiej Opery Kameralnej będzie szczególnym darem dla melomanów. Jest to prawdopodobnie najwierniejsza Moniuszce rekonstrukcja Halki wileńskiej jaka powstała do dziś. Stanisław Moniuszko HALKA (WILEŃSKA) Opera w dwóch aktach Kompozytor | Stanisław Moniuszko Libretto | Włodzimierz Wolski REALIZATORZY: Reżyseria | Kazimierz Dejmek Kierownictwo muzyczne | Marcin Sompoliński Scenografia | Jan Polewka Reżyseria wznowienia | Renata Tokarska-Nikodem Rekonstrukcja i opracowanie partytury | Maciej Prochaska OBSADA: Halka | Natalia Rubiś Jontek | Tomasz Rak / Kamil Zdebel Janusz | Arkadiusz Anyszka / Artur Janda Cześnik | Jarosław Bręk Zofia | Anna Wolfinger Marszałek Dworu | Dariusz Górski Góral | Robert Mojsa Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej Kierownik Zespołu Wokalnego | Krzysztof Kusiel-Moroz Zespół Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej | Musicae Antiquae Collegium Varsoviense