Скачать с ютуб Soren Kierkegaard cytaty "Bez wiary potykamy się o źdźbło słomy, z wiarą..." cytaty egzystencjonalne в хорошем качестве

Soren Kierkegaard cytaty "Bez wiary potykamy się o źdźbło słomy, z wiarą..." cytaty egzystencjonalne

Søren Kierkegaard 00:00 Cytaty Soren Kierkegaard 00:15 Cytaty filozofa 00:33 Cytat o końcu świata 01:05 Cytat o miłosc 01:43 Piekny cytat o Bogu 01:55 Filozofia 02:20 Søren Kierkegaard cytaty 02:50 Duński filozof 03:20 Poeta romantyczny cytaty 03:40 Cytaty teolog 03:55 Cytat o zbawieniu i chrześcijaństwu 04:00 Cytaty filozofia egzystencjonalna 05:15 Cytat o paradoksie wiary Cytaty Konfucjusza https://ponadczasowecytaty.pl/konfucj... Najwięksi z największych. Cytaty filozofów greckich: Sokrates, Platon, Arystoteles Cytaty starożytne    • Najwięksi z największych. Cytaty filo...   Moje ulubione cytaty tego filozofa: Trzeba mieć niemało odwagi, aby się ukazać takim, jakim się jest naprawdę Większość ludzi jest subiektywna w stosunku do siebie i obiektywna w stosunku do wszystkich innych; niekiedy aż za bardzo obiektywna. Świetny cytat o końcu świata: Zdarzyło się w pewnym teatrze, że za kulisami wybuchł pożar. Pajac wyszedł przed kurtynę, aby powiadomić o tym publiczność. Myślano, że to żart, i klaskano w dłonie, pajac powtórzył wiadomość; bawiono się jeszcze bardziej. Tak właśnie myślę - koniec świata nastąpi przy ogólnym śmiechu i oklaskach dowcipnisiów, którzy będą myśleli, że to żarty Świat składa się z samych okazji do miłości Zrozumieć wszystko bez zrozumienia siebie – to śmieszne Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu (...) ten, co kocha Boga, ale nie wierzy, opiera się na sobie, a ten, co kocha Boga wierząc, na Bogu się wspiera. (...) wiara właśnie tam się zaczyna, gdzie myślenie się kończy. Najboleśniejszym doświadczeniem jest wyobrażanie sobie przyszłości, zwłaszcza tej, której nigdy nie będziemy mieli Filozofia nie może i nie powinna dawać wiary ale powinna pojmować samą siebie, widzieć, co dać człowiekowi, a czego mu nie odbierać, a przede wszystkim nie pozbawiać człowieka czegoś, co może wydawać się niczym Wartość człowieka łatwo poznać na łonie natury, gdy się chce odstraszyć ptaki od drzew owocowych, sadza się na nich coś, co przypomina człowieka i nawet tak dalekie podobieństwo, jakie zachodzi między strachem na wróble a człowiekiem, wystarczy, aby napełnić ptaki lękiem. Właściwie istota przyjemności nie wynika z tego, że coś sprawia przyjemność, ale z wyobraźni Wiara jest cudem, a przecież żaden człowiek nie jest wyłączony z możliwości tego cudu; albowiem to, w czym się łączą życia wszystkich ludzi, to namiętność, a wiara jest namiętnością. Ludzie przyznają się, że są zbyt słabi, że zbawienie nie może być wyłącznie ich własnym dziełem i że Bóg musiał sam stać się częścią ziemskiej historii, aby dzieło zbawienia mogło się dopełnić. Wiara w Jezusa odkupiciela przyświadcza zatem, że my, ludzie, nie mamy dość siły, by się samym uwolnić od zła, że piętno grzechu pierworodnego ciąży na nas nieuchronnie, że nie możemy się go pozbyć bez pomocy zewnętrznej. Czy zatem chrześcijaństwo jest świadomością ludzkiej słabości i nędzy. Tylko ten, kto prawdziwie kocha, naprawdę jest człowiekiem. Człowiek jest syntezą nieskończoności i skończoności, doczesności i wieczności, wolności i konieczności, jednym słowem syntezą. Wiara jest pewnością, że Bóg troszczy się o rzeczy najmniejsze. I to właśnie jest nędza i trwoga paradoksu, że paradoks, mówiąc po ludzku, nigdy nie daje się pojąć. [...] wielkim paradoksem jest wiara; paradoks ten pozwala z morderstwa uczynić święty i miły Bogu czyn, paradoks ten powrócił Abrahamowi Izaaka i nie daje się ogarnąć myślą, ponieważ wiara właśnie tam się zaczyna, gdzie myślenie się kończy. Najsilniejszy jest zawsze ten, kto umie złożyć dłonie do modlitwy. Widzę to wszystko doskonale; są dwie możliwe sytuacje - można zrobić to albo tamto. Moja szczera i przyjacielska rada: zrób to albo tego nie rób - w obu przypadkach będziesz żałował. Im bardziej człowiek się izoluje, tym bardziej natarczywi stają się nicponie i plotkarze. Pan Bóg nigdy nie opuszcza swojego stworzenia. To raczej człowiek porzuca swojego Stwórcę. Człowiek zawsze czuje się czymś więcej niż tym, co osiągnął, więc cokolwiek by osiągnął, w niczym nie może znaleźć ukojenia, zadowolenia, szczęścia. Bez wiary potykamy się o źdźbło słomy, z wiarą przenosimy góry. Ludzie domagają się wolności słowa jako rekompensaty za wolność myślenia, której rzadko używają. Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to „mało” poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to „wiele” porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie.