Скачать с ютуб Ποινικό Δίκαιο & Κινηματογράφος: “Όταν η πόλις πεθαίνη” / Κερδοσκοπία σε βάρος της δημόσιας υγείας в хорошем качестве

Ποινικό Δίκαιο & Κινηματογράφος: “Όταν η πόλις πεθαίνη” / Κερδοσκοπία σε βάρος της δημόσιας υγείας

Στην ελληνική ταινία του 1969 “Όταν η πόλις πεθαίνη” (σενάριο Ν. Φώσκολος / σκηνοθεσία: Γ. Δαλιανίδης), ο Άρης Ραγκούσης (Ανδρέας Μπάρκουλης), πλούσιος άνθρωπος του υποκόσμου, διακινεί λαθραία και νοθευμένα φάρμακα στην αγορά, κερδοσκοπώντας σε βάρος της υγείας και της ζωής των συμπολιτών του. Νοθευμένη παρτίδα χρησιμοποιήθηκε και από ένα ορφανοτροφείο, στο οποίο τέσσερα παιδιά εμφάνισαν περίεργα συμπτώματα (φουσκωμένη κοιλία, έμετο και υποθερμία) μετά από εκδρομή όπου έφαγαν, μεταξύ άλλων, κρέας από κονσέρβα. Ο Βασίλης Αρσένης (Φαίδων Γεωργίτσης), ως γιατρός που έχει αναλάβει την εποπτεία του ιδρύματος, καλείται εσπευσμένα σε αυτό, προκειμένου να παράσχει την ιατρική του βοήθεια. Βρίσκεται, όμως, σε αθλία ψυχολογική κατάσταση και υπό την επίδραση οινοπνεύματος λόγω της ματαίωσης του γάμου του με την Τζέλα Ραζή (Μαίρη Χρονοπούλου), διάσημη σταρ του σινεμά και υποχείριο του , η οποία τον έστησε στα σκαλιά της εκκλησίας, προτιμώντας να επιστρέψει στα μεγαλεία που της προσέφερε ο Ραγκούσης. Ευρισκόμενος σε αυτήν την άσχημη κατάσταση, ο Αρσένης εξετάζει τα παιδιά και καταλήγει στην διάγνωση της αλλαντίασης, η οποία αποτελεί μια ύπουλη, δυνάμει θανατηφόρο νόσο. Τότε δίνει εντολή στις νοσοκόμες να βρουν τα υπόλοιπα 21 παιδιά που είχαν φάει από την ίδια κονσέρβα και να φέρουν τους ορούς με το ενδεδειγμένο φάρμακο ώστε να κάνει σε όλα την απαραίτητη ένεση. Επειδή, όμως, το φάρμακο προέρχεται από την νοθευμένη παρτίδα, τελικώς πεθαίνουν δέκα παιδιά από εκείνα στα οποία ο Αρσένης χορήγησε το φάρμακο. Λόγω της συγκάλυψης της δράσης του Ραγκούση από τα υπόλοιπα μέλη της σπείρας του, που φρόντιζαν πάντοτε να σαμποτάρουν κάθε απόπειρα αποκάλυψης της αλήθειας, ως υπεύθυνος για τον θάνατο των παιδιών συλλαμβάνεται ο Αρσένης. Χάρη, όμως, στις ενέργειες της Τζέλας, η αστυνομία παγιδεύει τα μέλη της σπείρας, τα οποία τελικώς καταδικάσθηκαν σε “μεγάλες ποινές”. Έτσι, «η κοινωνία είχε αμυνθεί, το απόστημα είχε κλείσει». Πολύ πριν από την τιμωρία των ενόχων, στις 17 Οκτωβρίου 1965, είχε αποκατασταθεί το αθώο τους θύμα: ο γιατρός Βασίλης Αρσένης βγήκε από την φυλακή στην οποία «τελούσε εν προφυλακίσει». Προς τους δημοσιογράφους κατά την στιγμή της αποφυλάκισής του, ο Αρσένης δηλώνει τα εξής «Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος όχι μόνο γιατί είμαι ελεύθερος αλλά και διότι οι ένοχοι πλήρωσαν και η κοινωνία μπόρεσε για μια ακόμη φορά να αμυνθεί και να νικήσει». Άραγε στην εποχή του κορωνοϊού, η δική μας κοινωνία θα αμυνθεί και θα νικήσει ή ο αντίστοιχος μηχανισμός συγκάλυψης της αλήθειας είναι άτρωτος;