Скачать с ютуб Pan Tadeusz - Streszczenie i opracowanie lektury - Adam Mickiewicz - Matura z polskiego в хорошем качестве

Pan Tadeusz - Streszczenie i opracowanie lektury - Adam Mickiewicz - Matura z polskiego

🔸 Nasze kursy maturalne: 🔸 https://maturanamaksa.pl/kursy-w-form... #maturazpolskiego​​​​ #matura​​​​ #matura202​4​ #maturanamaksa Prawdopodobnie najbardziej znanym utworem literatury polskiej jest Mickiewiczowski „Pan Tadeusz”. Pokolenia Polaków zetknęły się z tym dziełem w czasie swojej edukacji szkolnej. I prawdopodobnie dla wielu jest niejasne to, dlaczego ten tekst jest tak bardzo ważny w naszym literackim gwiazdozbiorze. „Pan Tadeusz” to dzieło, które na swoich czytelników „czekało”. W momencie ukazania się drukiem nie zebrało pochlebnych opinii i nie zgromadziło tłumów wielbicieli. Bo 1834 rok nie był odpowiednim czasem dla utworu, który zbudowany jest na obrazach pamięci kraju lat dziecinnych, kraju, który odszedł w przeszłość. „Pan Tadeusz” nazywany jest epopeją narodową i do takiej nazwy przyzwyczailiśmy się, często nawet nie wiedząc, jakie elementy tekstu Mickiewicza wpływają na to, że można tak o tym dziele mówić. A może to wcale nie jest epopeja? Bo przecież ani patetyczny ton utworu, ani specyficzna wierszowana forma (trzynastozgłoskowiec), która za czasów autora traktowana była jako naśladownictwo mowy potocznej (!), nie decydują o tym. Jaka zatem jest prawda o dziele naszego wieszcza narodowego? Odkrywanie tajemnic „Pana Tadeusza” może stać się niezwykłą podróżą w czasie do miejsca, które z jednej strony jest realnym obrazem Litwy zamieszkanej przez polską szlachtę kultywującą sarmackie zwyczaje, a z drugiej wysnutym z wyobraźni, fantastycznym krajem lat dziecinnych, który zachował to, co najcenniejsze wydawało się w oczach dziecka. Bez względu na to, czy patrzeć będziemy na świat przedstawiony dzieła jako na realny lub fantazyjny, jest on próbą zachowania od odejścia w niepamięć polskiej rzeczywistości, która w 1812 roku przezywała swój schyłek. Bo przecież „Pan Tadeusz” to tekst o rzeczach ostatnich, tak samo jak sam stał się ostatnim prawdziwie wielkim dziełem Mickiewicza.