Скачать с ютуб Więzy krwi в хорошем качестве

Więzy krwi

Bywamy bardzo przywiązani do naszych ludzkich więzi, do relacji z najbliższymi. Potrafimy kogoś ocenić po tym, jaką ma relację z rodzicami, rodzeństwem czy sąsiadami. Jest w nas sporo myślenia plemiennego. To dotyczy też naszych relacji wewnątrz Kościoła, wspólnot, poglądów na państwo i wiele spraw. Z jednej strony to jest dobre, bo daje nam punkt odniesienia, ale z drugiej bardzo często jest czymś, co nas mocno zniewala. Nie daje nam wolności w wyruszeniu w swoją (również Bożą) przygodę. W Ewangeliach Jezus czasem nawiązuje do relacji z najbliższymi, ale zazwyczaj czyni to w kontekście (konieczności) opuszczenia ich, wręcz porzucenia dla misji. Mówi przecież o podziale w rodzinach, o zostawieniu umarłego ojca, dzieci, matek, najbliższych. Dziś bardzo oschle wypowiada się o relacji z Matką. Nie o Matce, ale o relacji. Zrównuje Ją do innych ludzi, którzy słuchają Słowa. Czy Bóg najpierw wkłada nas w więzy krwi, można by powiedzieć, że od poczęcia mocno - nie tylko fizycznie - wiąże nas z najbliższymi, a później brutalnie chce nas z tego wyrwać i im zaprzeczyć? Nie sądzę, bo w Nim nie ma sprzeczności. Raczej uczy nas tego, że to, co przyrodzone nie jest ostateczne, że to, co On zamierzył jako etap, a my tak bardzo absolutyzujemy, musi zostać etapem, bo celem zawsze jest On i więź z Nim. Słuchanie Słowa Bożego i wypełnianie go, nie jest wysłuchaniem mądrego wykładu i zastosowanie treści w życiu. Słuchanie Słowa to wsłuchiwanie się w Boga - słucham tego, z kim mnie łączy wieź. A wypełnianie to nic innego jak życie Bogiem w codzienności. Mówiąc bardziej prosto: jeśli ktoś słucha Chrystusa, żyje z Nim, obserwuje Go - musi doświadczyć Boga. ➖➖➖➖➖ Dziękuję za Wasze dalsze wspieranie mnie i mojej działalności: ☑️ https://suppi.pl/kramer ☑️ https://patronite.pl/Kramer ➖➖➖➖➖ Słowo: https://www.paulus.org.pl/czytania?da...