Скачать с ютуб زنان قالیباف کاشان / Women Carpet Weavers in Kashan City, Iran в хорошем качестве

زنان قالیباف کاشان / Women Carpet Weavers in Kashan City, Iran

Women Carpet Weavers in Kashan City, Iran: In this citizen journalist video by Zanan TV women weaversr of Kashan city in Iran talk about their hard work situation. Long a centre for fine carpets, Kashan has almost one in three residents employed in carpet-making, with more than two-thirds of the carpet-makers being women. The carpet-weaving process starts with a design, elaborated from among a series of established styles, including motifs such as flowers, leaves, branches, animals and scenes taken from history. Woven on a loom known as a dar, the warp and woof are of cotton or silk. The pile is made by knotting wool or silk yarns to the warp with the distinctive Farsi knot, then held in place by a row of the woven woof, and beaten with a comb. The Farsi weaving style (also known as asymmetrical knotting) is applied with exemplary delicacy in Kashan, so that the back side of the carpet is finely and evenly knotted. The colours of Kashan carpets come from a variety of natural dyes including madder root, walnut skin, pomegranate skin and vine leaves. The traditional skills of Kashan carpet weaving are passed down to daughters through apprenticeship under instruction from their mothers and grandmothers. Apprenticeship is also the means by which men learn their skills of designing, dyeing, shearing, loom-building and tool-making. زنان قالیباف کاشان: زنان قالیباف کاشان» فیلم-گزارشی مستند از زنان تی‌وی درباره کار و زندگی زنانی است که در کاشان قالیبافی می‌کنند: دست‌هایشان پر از پینه است. هر دو هفته یک بار مثل ناخن‌گرفتن باید با ناخنگیر پینه‌ها را از پوستشان جدا کنند و جایش را پماد مالی کنند تا باز بتوانند ببافند زنان قالیباف ، تا به فرش‌ها جان ببخشند. کارگران قالیباف، که اغلب زن و کودک هستند زندگی سختی دارند. صبح تا شب پشت دار نشستن و گره زدن، شانه زدن، قیچی کردن و چله کشیدن … . زندگی زنان قالیباف این طور می‌گذرد، در میان گرد و غبار برخاسته از پشم و الیاف. اما آنها می‌خندند. شعرهای فولکلور می‌خوانند. در رنگهای شاد قالی غرق می‌شوند. با هم رفاقت می‌کنند و زندگی‌شان را، هرچند سخت، رنگ شادی می‌بخشند. آنها از وقتی دست چپ و راستشان را می‌شناسند شروع به قالیبافی می‌کنند. چرخ بزرگترین و مهمترین صنایع دستی ایران است به دست زنان قالیباف می‌چرخد، اما جز «بخور و نمیر» چیزی گیرشان نمی‌آید. آنها روی دار قالی در کارگاه قالیبافی بزرگ می‌شوند. عاشق می‌شوند. پیر می‌شوند. هنر دستشان را همه می‌بینند و می‌ستایند و به گران‌ترین قیمت‌ها داد و ستد می‌کنند، اما کسی خودشان را نمی‌بیند. آنها در پشت دار قالی محبوس شده‌اند. انواع بیماری‌های ناشی از این شغل آنها را تهدید می‌کند. قالیبافی هنری ظریف است و به نور زیاد نیاز دارد، اما بیشتر کارگاه‌های قالیبافی کم‌نور هستند و سردرد، سرگیجه، ضعف بینایی و خستگی زودرس از جمله بیماری‌های ناشی از کم‌نوری کارگاههاست. خم شدن دائم روی دار قالی و نشستن‌های غیراصولی بلندمدت، شکل ستون فقرات آنها را تغییر می‌دهد و دچار کمردردهای مزمن می‌شوند. ورم مفاصل بر اثر گرفتن مداوم تارها با انگشتان دست، تغییر شکل و کج شدن استخوان‌های زانو، ورم مفاصل پا و تنگ شدن لگن خاصره در زنان و ایجاد اشکال در زایمان و حتی مرده‌زایی و سقط جنین می‌شود. بیماری پوستی و تنفسی، از جمله آسم و سیاه‌زخم به دلیل تماس مداوم کارگران قالیباف با پشم آلوده.