Скачать с ютуб The Charms - Himona kalokairi (Χειμώνα καλοκαίρι) в хорошем качестве

The Charms - Himona kalokairi (Χειμώνα καλοκαίρι)

The Charms, Himona kalokairi, Χειμώνα καλοκαίρι, Στίχοι: Κώστας Τσερώνης Μουσική: Τέρης Ιερεμίας Το καλοκαίρι πέρασε το κρύο ήρθε πάλι μα η αγάπη μας μαζί θα μείνει δεν αλλάζει. Η θάλασσα αγρίεψε το κύμα ταραγμένο ο ουρανός συννέφιασε κι εγώ κοντά σου μένω. Οι δρόμοι ερημώσανε κι οι δυο μας πλάι-πλάι στα χιόνια τώρα παίζουμε την όλη φύση ζούμε. Χειμώνα με το τζάκι μας κοντά στη ζεστασιά μας, το καλοκαίρι στο γιαλό στου μπάτη την φρεσκάδα. Ο ήλιος συντροφιά μας μαζί στην αμμουδιά τα δειλινά μας άφηνε το σούρουπο παρέα. Οι Charms δημιουργήθηκαν το 1964 και διατηρήθηκαν έως τα τέλη του 1973. Το δισκογραφικό τους ξεκίνημα έγινε με τρεις δίσκους των 45 στροφών από την Popular το 1965. Η επιτυχία ήρθε τον ίδιο χρόνο όταν υπέγραψαν με την Music Box. Μέχρι το 1968 είχαν ήδη στο ενεργητικό τους 12 δίσκους και 1 άλμπουμ. Μεγάλες επιτυχίες έγιναν τα τραγούδια "Mr. Goose", "Έξω απ' τον κόσμο" και "Τρελοκόριτσο". Μεταξύ 1968-1973 βγάζουν 9 δίσκους και 2 άλμπουμ με την Polygram. Συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1973 με το τραγούδι "Θα μείνουμε πάντα παιδιά". Από το γκρουπ έφυγαν ο Μάικ Ροζάκης και ο Γιώργος Στρατής και την θέση τους πήραν οι Βασίλης Τζαβάρας (κρουστά) & Γιώργος Μελέκης (τραγούδι/μπάσο). Τα μέλη: Πέτρος Πολλάτος (σαξόφωνο). Bασίλης Τζαβάρας (κρουστά) (κατόπιν στους ''Playboys'') Μάικ Ροζάκης (τραγούδι/μπάσο). Κώστας Νικολόπουλος (κιθάρα). Τέρης Ιερεμίας (Τραγούδι) (μέλος από το 1964 έως το 1972). Γιώργος Στρατής (κρουστά). Κώστας Λιάκης (πνευστά) και ο Γ. Μελέκης (τραγούδι/μπάσο) Δίσκοι: «The Charms» (1967), «Charms» (1968), «Να μείνουμε πάντα παιδιά» (1974) Συμμετοχή στον δίσκο «Vip's in Music» (1968). Αργότερα κυκλοφόρησαν οι «αναβιωμένοι» δίσκοι: «Γρανίτα από Charms» (1982), «Oι μεγάλες επιτυχίες των Charms» (1989 και 1995 σε CD) Συμμετοχές στους δίσκους: «Τα πρώτα Ελληνικά Συγκροτήματα» (1980), «Ελληνικά Συγκροτήματα. 2» (1981), «Χρυσή δεκαετία '60» (1992) και «The Nico Mastorakis tapes» (1997)