Русские видео

Сейчас в тренде

Иностранные видео


Скачать с ютуб Marie-José Lanotte-Gidding heeft longkanker: "Ik hoop dat ik mijn kinderen zie opgroeien" в хорошем качестве

Marie-José Lanotte-Gidding heeft longkanker: "Ik hoop dat ik mijn kinderen zie opgroeien" 8 лет назад


Если кнопки скачивания не загрузились НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу страницы.
Спасибо за использование сервиса savevideohd.ru



Marie-José Lanotte-Gidding heeft longkanker: "Ik hoop dat ik mijn kinderen zie opgroeien"

Update: Op 24 maart 2018 is Marie-José Lanotte-Gidding overleden als gevolg van haar longziekte. Marie-José was enorm trots op deze video en heeft aangegeven dat ook na haar dood deze video getoond mag worden. Zij wil graag dat patiënten en/of hun naaste(n) kracht halen uit deze video, als ‘kanker’ op hun pad komt. Onderstaand interview komt uit 2016: Marie-José Lanotte-Gidding uit Mierlo had een zeurende pijn in haar zij. Na een onderzoek in het ziekenhuis kreeg zij de diagnose longkanker. “Dan stort je wereld in.” In het Catharina Ziekenhuis volgen veel onderzoeken om te kijken om wat voor soort tumor het gaat en wat er nog mogelijk is. “Helaas ben ik niet meer te genezen. Alle zorg die ik krijg is levensrekkend.” “Op dit moment is het stabiel. Maar er wordt niets gezegd over de prognose. Ik wil het daar niet over hebben. Ik leef per dag en bekijk per dag hoe het gaat. Ik kan een maand of twee maanden vooruit plannen, verder ga ik niet.” Realistisch zijn en iets hopen zijn voor Marie-José twee verschillende dingen. “Ik hoop natuurlijk mijn twee kinderen te zien opgroeien. Ik wil er zo lang mogelijk voor mijn kinderen zijn. Voor mijn gezin. Maar als je realistisch bent, weet je dat dat misschien niet zo is. Dat is heel lastig om daar een balans in te vinden.” Marie-José kan goed met haar ziekte omgaan. “Ik sta er vrij sterk in. Maar ik heb ook mijn zwakke momenten. Maar ja, die moeten er ook zijn. Dan is het even drie keer niks, krabbelen we weer overeind en gaan we verder. We leven niet naar die ziekte. We leven gewoon ons leven; dat proberen we zo normaal mogelijk te doen. We genieten zo veel mogelijk van het leven. Meer kun je niet doen.”

Comments