У нас вы можете посмотреть бесплатно 1992 6 5 Τα δύο αφεντικά. Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ.6,1-24) - π.Νικηφόρος Κοντογιάννης или скачать в максимальном доступном качестве, которое было загружено на ютуб. Для скачивания выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса savevideohd.ru
1992 6 5 ΤΑ ΔΥΟ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ.6,1-24) π.Νικηφόρος Κοντογιάννης Πολλές καί μεγάλες οἱ ἀλήθειες ποὺ ἀναφέρονται στο ἱ.Εὐαγγέλιο (Ματθ.6,1-24) , ἀλλά πολύ δύσκολα κατανοητές γιά τήν λογική τοῦ κόσμου. Εἶναι κατανοητές μόνο μέ τήν λογική τῆς πίστεως. "Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν·ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνός ἀνθέξεται καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει·(κι ἐδὼ γίνεται πιο σαφὴς καθὼς ἐξηγεῖ καὶ λέγει οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνᾷ". (Ματθ. στ' 24). ῞Λογικὸ εἶναι ὅτι ὅπου ὑπάρχουν δύο ἀφεντικά ὑπάρχει διάσταση καὶ ἀντίθεση.Τό καθένα ἔχει τίς δικές του ἐντολές, τὶς δικές του ἀπόψεις, τὰ δικά του συμφέροντα, τὶς δικές του προοπτικὲς. Ἐδὼ μάσλιστα ἡ διαφορά εἶναι πάρα πολύ μεγάλη. ῾Επομένως ὑπηρετῶντας δύο ἀφεντικά καὶ τὸν Θεὸ καὶ τὸν μαμωνὰ (δηλαδή τὸ χρῆμα) δημιουργῶ στη ζωὴ μου διχασμό καί ὄχι ἑνότητα. α. Δέν προκαλεῖ διχασμό αὐτός πού μένει σταθερός στήν πίστη καί τήν ἀλήθεια ἔστω κι ἄν ξεσηκώνονται ἐναντίων του πλήθη ἀνθρώπων. β. Δέν προκαλεῖ διχασμό ὁ Κύριος ὅταν λέγει· "ἦλθον γάρ διχάσαι ἄνθρωπον κατά τοῦ πατρός αὐτοῦ καί θυγετέρα κατά μητρός αὐτῆς" (Ματθ. ι' 35) κι ἐδῶ ἀναφέρεται στὸ θέμα τῆς οἰκογένειας ἀλλά καὶ στὸ θέμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Τόν διχασμό τόν προκαλοῦν ἐκεῖνοι πού θέλουν νά ὑπηρετοῦν σέ δύο ἀφεντικά , στόν ἴδιο χῶρο ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας. Πολλές φορὲς μπορεῖ να φαίνεται ὅτι συνεργάζονται μαζί μας, ἀλλά οὐσιαστικά εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα. Δηλαδή μπορεῖ νὰ προσεύχομαι κι ὁ νοῦς μου νὰ τρέχει σὲ ἄλλα θέματα κι ἐγώ νὰ νομίζω ὅτι ὁ Θεὸς μὲ ἀκούει. γ. ῾Ο πρῶτος ἄνθρωπος, ο Αδάμ, ἔφερε τό διχασμό στήν ζωή του, στήν ἑνότητά του μέ τόν Θεό, ὅταν θέλησε νά δεχθεῖ, στὸν ἴδιο χῶρο, ἐντὸς τοῦ Παραδείσου, τήν ἐντολή καί ἑνός ἄλλου ἀφεντικοῦ· τοῦ διαβόλου. δ. ῾Ο Θεός εἶναι Θεός ἑνότητος, (3 πρόσωπα-1 Θεός) ἀλλά καί εὔχεται γιά τήν δική μας ἑνότητα. "Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδοκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς"(᾿Ιω. ιζ' 11). Τό διχασμό στη ζωή μας ἐμεῖς τόν προκαλοῦμε ἀπό τήν στιγμή πού θέλουμε νά λέμε ὅτι ὑπακοῦμε στόν ἀληθινό Κύριό μας ,ἀλλά οὐσιαστικά ὑπηρετοῦμε κάποια ἄλλα ἀφεντικά. 2. Ποιά εἶναι τά ἄλλα ἀφεντικά πού προκαλοῦν διχασμό ὅταν τά ὑπηρετοῦμε; α. Στήν ψυχή, ἡ ἐπιθυμία. ῞Οταν ἐπιθυμοῦμε τήν ἅμαρτία ἤ ἀφήνουμε τήν ἁμαρτία νά εἰσέρχεται στήν ζωή μας ἔμεσα, τότε γινόμεθα δίψυχοι, διχασμένοι ψυχικά. ῾Ο διχασμένος ὅμως γίνεται καί ἀκατάστατος στή ζωή του. «ἀνήρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ" (᾿Ιακ.α' 8). Για αὐτό ποτέ ὁ διχασμένος ἄνθρωπος δέν ἔχει εἰρήνη καί δημιουργικότητα. β. Στήν πίστη, ἡ δειλία.(ἄλλο ντροπή που ἐκφράζεται στὸν εαυτό μας ως προστασία, ἄλλο δειλία που εἶναι ἀδράνεια, ἀτολμία καὶ τόσα ἄλλα). Πολλές φορές δὲν ἐκφραζόμαστε καί δὲν δραστηριοποιούμαστε γιατὶ φοβόμαστε νά ἐκδηλωθοῦμε μή μᾶς κοροϊδέψουν οἱ ἄλλοι. ῾Η δειλία γίνεται ἕνα μεγάλο ἀφεντικό στόν χῶρο τῆς πίστεως πού ὄχι μόνο δέν μᾶς ἀφήνει νά προκόψουμε, ἀλλά μᾶς καταστρέφει αἰωνίως, διότι λέγει ὁ Κύριος· "τοῖς δέ δειλοῖς καί ἀπίστοις καί ἐβδελυγμένοις καί φονεῦσι καί πόρνοις καί φαρμακοῖς καί εἰδωλολάτραις καί πᾶσι τοῖς ψευδέσι τό μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρί καί θείῳ, ὅ ἐστίν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος". (᾿Αποκ. κα' 8). ῾Η δειλία μᾶς κάνει χλιαρούς χριστιανούς."Οἶδά σου τά ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρός εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρός ἦς ἤ ζεστός, οὕτως ὅτι χλιαρός εἶ, καί οὔτε ζεστός οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι 'εκ τοῦ στόματός μου." λέγει στήν ἐκκλησία της Λαοδικείας (᾿Α¬ποκ.γ'15). γ. Στήν ὕλη ,ὁ πλοῦτος. "Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνᾷ.". (Ματθ. στ' 24 ). Μαμωνᾶς δέν εἶναι ὁ διάβολος, (λέξη Συροχαλδαϊκή ἀντί ἐβραϊκῆς λέξεως πού μεταφράζουν οἱ Ο' πλοῦτος ἤ ἀργύριον). Φυσικά δέν θέλει νά πεῖ ὅτι ὁ πλούσιος δέν μπορεῖ νά εἶναι καί χριστιανός καλός. "Τί οὖν; οὐχ ὁ ᾿Αβραάμ πλούσιος ἦν; οὐχ ὁ ᾿Ιώβ καί οἱ κατ᾿ ἐκείνους; (Ζιγαβηνός) (᾿Ιωσήφ, Σολομών, κ.ἄ.) "Μή μοι τούς πλουτοῦντας εἴπης ἀλλά τούς δουλεύοντας."(Χρυσόστομος.). Π.χ. ὁ ἐφοπλιστής που είχε ανάγκη από τα ψάρια του μοναχού που ψάρευε στο Ἅγιον Ὅρος, αλλά ο μοναχός δεν είχε ανάγκη από τα λεφτά του καὶ θὰ λέγαμε ὅτι πλούσιος εἶναι ὅποιος δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίποτα γιατί δεν εἶναι δεμένος μὲ τὴν ὕλη. ῾Ο δοῦλος τοῦ πλούτου γίνεται γενικά δοῦλος τῆς ὕλης καί εἶναι ἀδύνατον νά μπορέσει νά σκεφθεῖ πνευματικά θέματα. ᾿Αγαπητοί τά τρία αύτά μεγάλα ἀφεντικά ἐπιθυμία-δειλία-πλοῦτος, θά εἶναι ἐκεῖνα πού θά δέσουν τόν ἄνθρωπο τώρα μέν στό ἅρμα τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό, στά ἔσχατα δέ στίς διαταγές τοῦ ἀντιχρίστου. Διότι· 1. Οἱ δουλεύοντες στό ἀφεντικό τῆς δειλίας δέν θά ἔχουν τό θάρρος νά ποῦν ὄχι στό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου. 2. Οἱ δουλεύοντες στόν πλοῦτο θά θεωρίσουν πολύ φυσικό νά προσκηνύσουν τήν εἰκόνα τοῦ Θηρίου ἀφού τοὺς υπόσχεται πολλά αγαθά. 3.Οἱ δουλεύοντες στίς ἐπιθυμίες εὔκολα θά ὑποταχθοῦν στο θηρίο, ἀφοῦ ὅλες θά τίς ἱκανοποιεῖ (᾿Αποκ.ιδ' 9). ῎Ας πάψουμε νά νομίζουμε ὅτι μποροῦμε νά δουλεύουμε καί στόν κόσμο καί στόν Θεό, γιατί ὁ Θεός θά μᾶς πεῖ "οὐκ οἷδα ὑμᾶς" (Λουκ.13,24-30), ἐσεῖς δουλεύατε σ᾿ ἄλλα ἀφεντικά, δέν σᾶς γνωρίζω.