У нас вы можете посмотреть бесплатно Aichi D3A1 | wojownik z Pearl Harbor i nie tylko или скачать в максимальном доступном качестве, которое было загружено на ютуб. Для скачивания выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса savevideohd.ru
Kluczowe znaczenie dla japońskiego lotnictwa morskiego miało stworzenie odpowiednich maszyn operujących z pokładów lotniskowców. Jednym z takich samolotów, był bombowiec nurkujący Aichi D3A, któremu w kodzie alianckim nadano oznaczenie „Val”. Samolot ten jest uznawany za jeden z najważniejszych japońskich samolotów bojowych z okresu II Wojny Światowej i trzeba przyznać, że opinia ta jest całkowicie zasłużona. Samoloty „Val” odegrały bowiem nie tylko kluczową rolę w ataku na Peral Harbor, ale także podczas innych bitew stoczonych z użyciem japońskich lotniskowców, zwłaszcza w pierwszych miesiącach wojny na Pacyfiku, gdy Japończycy bili kogo chcieli, gdzie chcieli i jak chcieli. Jak się jednak zaczyna historia bombowca nurkującego, który stał się jednym z fundamentów japońskiego pogromu amerykańskiej floty w Pearl Harbor. Wszystko zaczęło się w latach 30., gdy standardowym samolotem bombowy wykorzystywanym do ataków z lotu nurkowego w grupach pokładowych japońskich lotniskowców „Akagi”, „Hosho”, „Kaga” i „Rujo”, do których w kolejnych latach dołączyły także „Soryu” i „Hiryu”, były samoloty, którym nadano niezbyt poetyckie ale bardzo dobrze opisujące ich rolę określenie – bombowiec specjalny marynarki wojennej typ 94” i typ 96. Były to dwumiejscowe samoloty w układzie dwupłatowca, którym nadano oznaczenie D1A1 oraz D1A2. Maszyny te były produkowane w oparciu o niemieckie He 50 i jego eksportową wersję He 66, przez zakłady Aichi Tokei Denki KK. He 50 znalazły swoje miejsce również w służbie Luftwaffe, ale nie odegrały w jej szeregach szczególnie wielkiej roli. Poszczególne wersje różniły się od siebie tylko nieznacznie. D1A2 miał większą moc i lepszą aerodynamikę niż starszy D1A1, jednak nie miał odpowiednich osiągów, co czyniło z niego niezbyt dobrą platformę na polu walki. Problem polegał na tym, że min. podczas walk w Chinach Japończycy nie mieli okazji by spotkać się z bardziej wymagającym przeciwnikiem. Chińskie lotnictwo wojskowe istniało tylko teoretycznie i nie było w stanie sprawić Japończykom poważniejszych problemów. Pomimo tego, Japończycy dość szybko dostrzegli, że konieczne jest dopracowanie samolotu bombowego wykorzystywanego w marynarce wojennej. Po zawieszeniu wstępnych prac nad nową wersją samolotu dwupłatowego, któremu nadano wstępne oznaczenie D2A1 (samolot nosił oznaczenie fabryczne AB-11), przystąpiono do prac nad nową maszyną. Zawieszony wcześniej projekt był bardzo ciekawym samolotem. Pomimo zastosowania układu dwupłata, samolot posiadał chowane w locie podwozie. Wciąganie odbywało się ręcznie. Jednocześnie w 1936 r. Marynarka Wojenna ogłosiła warunki techniczne dla nowego samolotu bombowego, który zgodnie z pierwotnymi japońskimi założeniami miał prowadzić działania operacyjne z pokładów lotniskowców. Samolot ten w ramach wytwórni otrzymał oznaczenie AM-17. Samolot opracowywany w myśl założeń 11-Shi był dolnopłatem z eliptycznym obrysem skrzydeł. Samolot posiadał stałe podwozie, z kołami które otrzymały duże owiewki przypominające nieco polskiego „Karasia” lub niemieckiego Junkersa Ju 87 Stuka. Japońska maszyna miała także mieć zakrytą kabinę w układzie tandem – załoga nowego bombowca składała się z pilota i strzelca – radiooperatora. Maszyna miała otrzymać napęd złożony z jednego silnika gwiazdowego Nakajima Kikari 1 o mocy 719 koni mechanicznych. Pierwszy prototyp został ukończony w grudniu 1937 r. i miał bardzo burzliwy okres dojrzewania. Okazało się min., że konieczne jest przeprowadzenie zmiany silnika, w drugim prototypie silnik Nakajima Hikari został zastąpiony silnikiem gwiazdowym Mitsubishi Kinsei 3 o mocy 851 koni mechanicznych. Zmianom poddano także usterzenie pionowe i wzmocnione podskrzydłowe hamulce aerodynamiczne. Wprowadzenie zmian było tym bardziej istotne, że na horyzoncie pojawiła się konkurencyjna maszyna, której przygotowaniem zajęła się wytwórnia Nakajima, która przygotowała samolot D3N1. Jesienią 1939 r. przeprowadzono próby porównawcze, które zakończyły się zwycięstwem konstrukcji stworzonej przez wytwórnię Aichi. W materiale wykorzystano fragmenty nagrań z kanałów: / @ltjgsurething88 / @steven197106 / @rcscaleairplanes A jeśli podoba się Państwu to co robię i chcecie zobaczyć więcej treści na kanale, zapraszam do stawiania mi wirtualnej kawy. Aby to zrobić wystarczy wejść w link i dokonać przelewu na wybraną przez siebie kwotę: https://buycoffee.to/balszoi Zacznij wspierać ten kanał, a dostaniesz te bonusy: / @balszoi #airforce #aviation #lotnictwo #samoloty #nippon #japan #pearlharbor #aichi