Русские видео

Сейчас в тренде

Иностранные видео


Скачать с ютуб Ασπιρίνη - Νατάσσα Μποφίλιου - Λυκαβηττός 2024 в хорошем качестве

Ασπιρίνη - Νατάσσα Μποφίλιου - Λυκαβηττός 2024 3 дня назад


Если кнопки скачивания не загрузились НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу страницы.
Спасибо за использование сервиса savevideohd.ru



Ασπιρίνη - Νατάσσα Μποφίλιου - Λυκαβηττός 2024

"Κάτι Καίγεται...." Από τη συναυλία της Νατάσσας στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, την Τρίτη 17/09/2024.   / mat99lives   Μουσικοί: Θέμης Καραμουρατίδης: πιάνο Άρης Ζέρβας: τσέλο Γιώργος Μπουλντής: ηλεκτρικό μπάσο, synth bass Μανώλης Γιαννίκιος: τύμπανα Γιώργος Καρδιανός: κιθάρες Γιώργος Κάστανος: σαξόφωνο, πλήκτρα Κώστας Σαπούνης: τρομπέτα Βαγγέλης Χάμριστσακ: τρομπόνι Φωνητικά: Λητώ Αμπατζή, Έλενα Λεώνη, Κατερίνα Σούσουλα, Steve Bekas Ενορχηστρώσεις: Θέμης Καραμουρατίδης Επιμέλεια προγράμματος: Γεράσιμος Ευαγγελάτος Ηχοληψία: Γιάννης Παξεβάνης, Αντώνης Ζαχόπουλος Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης Artwork: Κωνσταντίνος Σελλας Φωτογραφίες: Κώστας Αυγουλής Marketing: Μόνικα Κασάνη Επικοινωνία & Προβολή στα media: PROSPERO: Ελένη Γιαννοπούλου - Ιωάννα Μπρατσόλια ZUMA COMMUNICATIONS : Χαρά Ζούμα, Νίνα Αλτάνη Management - Παραγωγή: PROSPERO, www.prospero.com.gr --------------------------------------------------------------------------------------------------- Ασπιρίνη Στίχοι: Ευαγγελάτος Γεράσιμος Μουσική: Τσίρκας Κώστας Σαν παιδιά χωρίς γονείς όλοι εμείς, μετά τις 12 στα σπίτια μας γυρνάμε, τόσοι φίλοι συγγενείς κι όμως κανείς, ένα τηλέφωνο να μάθει πώς περνάμε, τα παιδιά που συναντώ, όταν θα βγω, έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου, πίνουν καπνίζουν κι αγαπούν όπως εγώ, όμως κανένας τους δεν ήρθε πιο κοντά μου. γι' αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό να μετρηθώ με τη ζωή που μου ' χει μείνει, γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ θα νικηθώ με ένα καφέ και μια ασπιρίνη. Σα παιδιά χωρίς γονείς πόσο να πιείς, να δεις διπλά όσα και μόνα τους πονάνε, πόσα χρόνια ν' αρνηθείς προτού τα δείς, μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε. Τα παιδιά που συναντώ μελαγχολούν βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που χει αργήσει κάνουνε όνειρα τις νύχτες όταν πιούν, κι όμως κανείς τους δε τολμάει να τα ζήσει. Γι' αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό να μετρηθώ με τη ζωή που μου χει μείνει, γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ, θα νικηθώ μ' ενα καφέ και μια ασπιρίνη.

Comments