Скачать с ютуб 3πδ - Ο ελέφαντας στο δωμάτιο ΙΙΙ в хорошем качестве

3πδ - Ο ελέφαντας στο δωμάτιο ΙΙΙ

μίξη : Ήτα παραγωγή : κλεμμένη rec : sedatephobia //Ο ελέφαντας στο δωμάτιο (elephant in the room ή living room) είναι ένας παλιός αγγλικός ιδιωματισμός που μιλάει για ένα σοβαρό πρόβλημα που βρίσκεται μπροστά μας, αλλά εμείς το αγνοούμε και φερόμαστε σα να μην υπάρχει. Πράγμα κωμικοτραγικό ,αφού είναι προφανές ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και ογκώδες για να το αγνοήσεις.// ΣΤΙΧΟΙ Το θυμάμαι πιο πολύ σαν όνειρο όχι ανάμνηση σα να ταν καλοκαίρι ή ίσως άνοιξη μια θάλασσα 'εναν ορίζοντα και αναλαμπές, κασέτα VHS, θόρυβος και γραμμές είχ στα χέρια του πλανήτες και απάτητες κορυφές, χόρευε στον ουρανό απ'το λυκόφως στο λυκαυγές, 'ενας μικρός θεός και μπροστά του χίλιες ζωές, μα 'ταν παιδί, πού να 'ξερε τώρα, κατάλαβες και δεν υπήρχαν λέει στόχοι ακατόρθωτοι κι οι πιο κακοί, δεν ήταν αδιόρθωτοι, και δεν υπήρχαν πράξεις που δεν συγχωρούνται και δίνανε τα χέρια στο τέλος, όσοι αγαπιούνται μα το παιδί πρέπει κ΄παως να μεγαλώσει και αυτό σημαίνει κάτι πρέπει να σκοτώσει, κάτι να θυσιάσει, να χάσει, να μετανιώσει, μα ο μικρός είν' πονηρός, προσπάθησε να το σώσει, έγραψε σε ένα χαρτί, όλα όσα είχε φανταστεί, κάθε αποκλίνουσα σκέψη, κάθε μεγάλο γιατί, κάθε μάχη, κάθε στάχι, απ'τον κόσμο που είχε δε'ι, κι όταν αυτά π΄΄ηραν ζωή, τα βαλε σε ένα κουτί, έτρεχε στην παραλία με το ουτί τα μεσημέρια, που παλλόταν σαν καρδιά ανάμεσά στα δυό του χέρια, έψαχνε κάποιον να βρεί να το φυλάξει, ώστε αυτός να μεγαλώσει, χωρίς να το πετάξει μια μέρα βρήκε ένα κορίτσι που του γέλασε, αυτός κοκκίνησε και το κουτί της έδωσε "τί έχει μέσα" τον ρωτάει, "για να ξέρω" ανέμελα της απαντάει " ό,τι θέλω" εκείνη κοντοστάθηκε του τα'πε μια δόση " μα, είναι δικό σου, γιατί να μου το φορτώσεις;" αυτός λέει "μή το ανοίξεις, γιατί θα με σκοτώσεις, κράτησέ το! και όταν με ξαναδείς να μου το δώσεις η κασέτα τρέχει γρήγορα τώρα μέχρι το timeskip, και φτάνει σύντομ;α ως την ενηλικίωση και αλλάζει ύφος η ταινία, σκοτεινιάζει ο κόσμος είναι γκρίζος, όλο μίσος, δε τον νοιάζει, είναι απόγευμαι, είναι νύχτα όλη μέρα δε χαράζει κι ο μικρός δε ναι μικρός, κι όλο αρχίζει να μου μοιάζει, μεθυσμένος, μέσα στο καταχείμωνο φωνάζει, είναι ο μαλάκας μεθυσμένος και φωνάζει, "Ανθρωπότητα πονάς; ανθρωπότητα βρωμάς πρώτα φεύγουν οι καλύτεροι από μας, κι έχουν πεθάνει σε κάποιο ίδρυμα, κάποιο κελί, σε κάποια στάση δίπλα σε κάποιο φανάρι, νιώθαν μόνοι, φτωχοί, παραλογοί, ρεζιλεμένοι η ζωή τους γίναν στίχοι, μουσική καταραμένη, Ανθρωπότητα πονάς; ανθρωπότητα βρωμάς, οι χειρότεροι απο μας γίναν αγάλματα, τους γράφει η Ιστορία με χρυσά γράμματα τους ανεβάζει η εξουσία στα θυρωρεία, να! μας κοιτάν αφ'υψηλού πια τα καθάρματα, ακούς; μας κοιτάν αφ'υψηλού πια τα καθάρματα! οι υπόλοιποι τα ξέρεις πως πήγε, όλοι δειλιάσαμε, κι αν είχε νόημα η ζωή κάπου το χάσαμε μπροστά στη βία του εγώ, μπροστά στη βία του ευρώ, σε συνεντεύξεις για δουλειά που κάναμε όλοι αβαβά, όλα για μια ευκαιρία να τους μοιάξουμε, ολα για μια ευκαιρία να η κασέτα στο σημείο αυτό κολλά και κάνει χιόνια, κι έτσι τον επίλογό της τον απέφευγα για χρόνια σηκωνόμουν τρελαμένος απ'το σπίτι με ξανάβρισκα με φίλους ξημερώματα, σκουπίδι, μια τύπα που δε ξέρω και με αγχώνει με ρωτάει " πού 'σαι τσόγλανε;" γελά ενώ δαγκώνεται, πάει κάτι να μου δώσει ενώ τεντώνεται και γω της γύρισα τη πλάτη μα ένα βράδυ που δε βγήκα, έκατσα στο σαλόνι, στον καναπέ μου να χαζεύω την οθόνη, με την άκρη του ματιού μου την πιάνω να είναι εκεί, η ίδια τύπα με κοιτά με το ίδιο βλέμμα, στοική, " πού 'σαι τσόγλανε;" γελά ενώ δαγκώνεται, πάει κάτι να μου δώσει ενώ τεντώνεται, "Τί είναι αυτό, τί έχει μέσα'' την ρωτάω, "άμα ξέρεις" ανέμελα μου απαντάει " ό,τι θέλεις" πιάνω στα χέρια το κουτί, δε το αναγνώρισα, Τρόμαξα! κι αμέσως το πετάω απ'το μπαλκόνι, κι αυτή είναι η ιστορία όσων σκότωσα ή 'ισως η ιστορία που τα απελευθερώνει, όσα δε τόλμησα να ονειρευτώ ενήλικος, οι χαμένοι μου στόχοι και ο λαβύρινθος, παρεξήγημένα τέρατα που 'ταν άσωτοι πρίγκηπες, μόνος εχθρός μου, ένας χρόνος αμείλικτος μέχρι τώρα με έχεις μάθει ,η κοπέλα δεν υπάρχει, μα παραδόξως το σαλόνι δεν είναι άδειο είμαι πάντα εγώ, και ο ελέφαντας στο δωμάτιο