Скачать с ютуб Trzebiatów miasto słonia в хорошем качестве

Trzebiatów miasto słonia

Trzebiatów miasto słonia Trzebiatów (niem. Treptow an der Rega) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Trzebiatów. Leży na Pobrzeżu Szczecińskim, nad rzeką Regą, w odległości ok. 8 km od Morza Bałtyckiego. Miasto jest siedzibą administracyjną gminy Trzebiatów i ośrodkiem miejskim o tradycji średniowiecznej. Trzebiatów jest dawnym miastem hanzeatyckim, które konkurowało jako ośrodek handlu międzynarodowego z Gryficami i Kołobrzegiem. Według danych z 2010 miasto liczyło 10 165 mieszkańców, co daje mu 25. miejscu pod względem ludności w województwie. Miasto ma czytelne średniowieczne rozplanowanie w obrębie częściowo zachowanych ceglanych murów obronnych, opasanych fosą, z gotycką farą, klasycystycznym pałacem, ratuszem na rynku oraz licznym zespołem mieszczańskich kamienic. Trzebiatów jest miejscem produkcji wanien i łodzi motorowodnych, a także przetwórstwa rybnego. Przez miasto przepływa rzeka Rega, a także jej ramię boczne Młynówka. Stare Miasto jest położone w zakolu Młynówki i Regi. Na północ od miasta biegnie struga Sarnia, która przepływa przez północno-zachodnią część Trzebiatowa (Białoboki), a następnie uchodzi do Regi. Przy wschodniej granicy miasta płynie struga Sekwanka łącząca się z Sarnią. W zachodniej części miasta przy ulicy Kołobrzeskiej znajduje się staw św. Jerzego i drugi staw z nim połączony pod tą ulicą. Trzeci zbiornik wodny na obszarze bagnistym między liniami kolejowymi i ulicą Kołobrzeską. Powierzchnia lasów w obrębie miasta wynosiła w 2007 r. 26,6 ha, co daje lesistość na poziomie 2,60%. Dogodne ukształtowanie powierzchni oraz rzeka Rega tworząca z trzech stron ochronę przed potencjalnym najeźdźcą stworzyły dogodne warunki do założenia osady. W IX wieku znajdował się tutaj warowny gród słowiański i osada przygrodowa. W latach 1931–1932 podczas wykopalisk odkryto fragmenty budynków z paleniskami oraz ze znaczną ilością słowiańskiej ceramiki. Były tam też rzymskie monety, prawdopodobnie złożone w ofierze. Na podstawie późniejszych badań stwierdzono, że w ówczesnym czasie, miejscowość stanowiła miejsce kultu Peruna. Pierwsza źródłowa wzmianka o mieście znajduje się w akcie z 1170 roku, w którym książę pomorski Kazimierz I przekazał 11 wsi oraz prawo patronatu nad kościołem w Trzebiatowie, położonych w pobliskich Białobokach norbertanom, przybyłym z Lund w Szwecji. Założyli oni w Białobokach męski klasztor. W 1224 roku Trzebiatów stał się oprawą wdowią księżnej Anastazji, żony księcia pomorskiego Bogusława I. Od XIII wieku datuje się rozwój miasta, jako ośrodka handlowego nad brzegiem Bałtyku. W roku 1277 roku książę Barnim I, jego syn Bogusław zawarli z opatem Tomaszem z klasztoru norbertanów układ w sprawie lokacji miasta i otwarcia w nim mennicy książęcej. W dniu 6 maja 1277 książęta oraz opat nadali miastu prawa miejskie. Wiązał się z tym szereg przywilejów natury gospodarczej: przyznano miastu port Regoujście, prawo wolnej żeglugi na rzece Redze, prawo obwarowania miasta murami obronnymi. W XVI wieku Trzebiatów odegrał poważną rolę w rozwoju reformacji, jako główny ośrodek działalności Jana Bugenhagena. W grudniu 1534 roku w kaplicy św. Ducha odbył się sejm stanowy, znany szerzej pod nazwą sejm trzebiatowski. Podczas jego obrad książęta pomorscy zadecydowali o wprowadzeniu reformacji i przyjęciu luteranizmu jako religii panującej na Pomorzu. Tym samym odrzucono zwierzchnictwo Rzymu. W 1761 roku Trzebiatów zdobyły wojska rosyjskie, które w tym czasie okupowały Pomorze Zachodnie. Po wyzwoleniu stało się pruskim miastem garnizonowym, którym pozostało aż do II wojny światowej. I właśnie fakt, że polityka pruska kładła nacisk na utrzymanie armii sprawił, że był barierą rozwoju miasta. W latach 1750–1790 miasto było własnością księcia wirtemberskiego Fryderyka Eugeniusza. Za sprawą żony jego syna Marii Anny z Czartoryskich, doszło do ożywienia kulturalnego miejscowości. Po zajęciu miasta przez wojska 1 Frontu Białoruskiego i 1 Armię Wojska Polskiego, Rosjanie przez wiele tygodni dopuszczali się gwałtów, mordów i nieustającej grabieży. Rabowano mienie prywatne, wywożono wyposażenie zakładów i warsztatów. Rozbierano tory kolejowe. Po dwóch miesiącach władza w mieście przekazana została w ręce Polaków. W połowie roku 1945 w mieście było już około 300 polskich obywateli, z czego spora część to zdemobilizowani żołnierze 1 Warszawskiej Brygady Kawalerii, którzy się tu osiedli, a później założyli rodziny. Dotychczasową ludność stopniowo wysiedlano do Niemiec. Jeśli film ci się podobał okaż to autorowi i zostaw po sobie ślad w postaci komentarza, like, czy suba. Wyprodukowanie tego filmu trwa wielokrotnie dłużej niż jego obejrzenie #TurystykaiPrzygoda Zacznij wspierać ten kanał, a dostaniesz te bonusy:    / @turystykaiprzygoda   Muzyka: Music by Juan Sánchez - Ataraxia - https://thmatc.co/?l=04D533CD