Скачать с ютуб Marskramerpad van Holten naar Enter в хорошем качестве

Marskramerpad van Holten naar Enter

14-9-2024 Twee weken geleden sloten we de vakantie op het Marskramerpad af door van Deventer naar Holten te stappen. Bad Bentheim gloort al ergens in de verte. Vandaar dat we door willen pakken. Dus opnieuw een wandelweekend gepland. We vonden een Vrienden op de Fiets adres in Enter, ergens halverwege tussen Holten en Borne. Rond 17.00 uur kunnen we daar vandaag terecht. De auto parkeren we in Borne. Daarvandaan nemen we 2 treinen naar Holten. Waar we dan bij Buitengewoon Holten een vroege lunch kunnen nemen, voor we op Marskramerpad gaan. Terugrekenen bepaalt dat we om 8.00 uur in de auto zitten om uit Hoorn te vertrekken. Even voor 12.30 uur schieten we de startselfie, op naar Enter. Dit stuk begint zoals het vorige eindigde, over prachtige bospaadjes. De Canadese begraafplaats passeren zonder een bezoek te brengen, kan natuurlijk niet. We lopen langs de vele grafstenen. Dat blijft toch wel indrukwekkend, begraven in een vreemd land, gesneuveld in niet jouw strijd en vaak op jonge leeftijd. Tot Ligtenberg wandelen we over brede paden door het bos. Bomen maken plaats voor wouden van maïs. Hoog torent het gewas boven ons uit, mooi afstekend tegen de blauwe lucht. Op de Zunasche Heide, een prachtig waterrijk gebied zien we joekels van ooievaars hun kostje bij elkaar scharrelen. Deze toch bijzonder vogels zijn gelukkig al lang niet meer zo zeldzaam, maar deze exemplaren zijn echt enorm. De oude kern van het ieniemienie dorpje Zuna bereiken we via knalgele koolzaadvelden. Langs de Regge kan het nogal drassig en zompig zijn. Helemaal blij merken we dat wij met droge voeten langs dit watertje komen. Het is trouwens een pracht. Het felle zonnetje zorgt voor mooie weerspiegeling in het water. Rechts van ons ligt een soort van camping met tenten in allerlei toffe vormen en maten. Ook de bungalows met hottub voor de deur zien er niet verkeerd uit. Nazoeken levert op dat dit vakantiepark Mölke is. Slowliving aan de Regge, belooft het. Wij geloven het. Afgelopen nacht toen ik de route van vandaag nog even doornam, las ik dat het voetveer over de Regge er in april uitlag. Even speuren op internet gaf geen uitsluitsel of het nu weer in de vaart is. Op mijn vraag op de Facebook groep van het Marskramerpad kwam de reactie dat het gewoon weer vaart. En ja hoor, dat klopt helemaal. Het is even zwoegen om op de andere oever te geraken, maar wat is dit toch altijd leuk. En dan roepen we een soort karma over onszelf af. Braveriken als we zijn, stappen we gewoonlijk netjes elke meter van een pad. Nu besluiten we in plaats van een even verderop gelegen tunnel onder de Rijssensestraat door te nemen, rechtdoor over te steken. Zo ver, niets mis. We gaan opnieuw een prachtig gebied in. Een fietspad brengt ons weer bij de Regge. Oh en kijk, nu wordt het nog toffer, via een overstap komen we op een soort vlonderpad terecht. Het uitzicht met de laaghangende zon over het slingerende riviertje is adembenemend. En dan beseffen we dat het drassige stuk langs de Regge niet in Zuna was, maar hier. Geen doorkomen aan. In ieder geval niet zonder een nat pak te halen. Het boekje spreekt van stapstenen, nou, die zien we niet eens, zo hoog staat het water. Laten we nu juist vanochtend voor de allereerste keer in ons LAW-wandelleven van de laatste jaren, de routewijzigingen hebben opgezocht...en waar voeren die ons naartoe, juist, naar de eerder geskipte tunnel. Omdat we nu later dan gepland bij ons VodF-adres zullen arriveren, bellen we maar even. Gelukkig is het geen probleem. Door een soort oerwoud van maïsvelden bereiken we de brug waar we weer invoegen op de route. Nog zo'n 4 kilometer stappen we langs de rand van weilanden voor we het Marskramerpad voor vandaag verlaten. Onze overnachtingsplek ligt ongeveer 800 meter van de route. Hartelijk worden we welkom geheten met een kop thee vergezeld met van stroopwafel. Ons onderkomen is een soort tiny huisje. Ik ben blij. Dit is een fijne plek om weer energie op te doen voor de kilometers van morgen...