У нас вы можете посмотреть бесплатно بابا طاهر- دوبیتی- موسیقی متن اشعار از استاد، موزیسین، ، مهدی وجدانی или скачать в максимальном доступном качестве, которое было загружено на ютуб. Для скачивания выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса savevideohd.ru
باباطاهِر عریان، عارف و دوبیتی سرای ایرانى سده ۵ق/۱۱م است که کلمات قصاری عارفانه از وی برجای مانده است. آوازۀ باباطاهر، بیشتر بهدلیل دوبیتیهای عوام فهم و خواص پسند اوست. دوبیتیهای باباطاهر، دارای مضامین ساده و روان و دور از صنایع ادبی دشوار است. این امر باعث رونق شعر او میان عموم مردم شده، بهطوری که شماری از ابیات او صبغۀ تمثیلی یافته است. عناصر طبیعت، کوه و صحرا و گل و گیاه، عواطف لطیف و احساسات رقیق، درویشی، قلندری و ملامت، غم غربت و درد دلتنگی، اندوه بیسامانی و حسرت وصال، شکوه از ناپایداری و بیوفایی، دلدادگی و وفای به عهد، اعتراف به گناه و پوزش از خالق رحمان، مویههای حاصل از هجران، شور و جذبههای عشق و... از جمله مضامین بارز شعر باباطاهر است. برخی صاحبان کتابهای تذکره و محققان معاصر، زبان وی را «راژی»، «راجی» یا «رازی» دانستهاند. این سه لفظ به گویش قدیم اهل ری بازمیگردد. برخی نیز زبان اشعار او را لُری میدانند بابا مشهورترین لقب او و معادل پیر و مرشد است. در منابع از این لفظ به عنوان پیشنام برای او استفاده شده است.در همدان نیز او را بابا مىنامیدند. عریان در هیچیک از منابع کهن، دستکم تا اواسط سدۀ ۹ق، به همراه نام وی دیده نمىشود. این لقب، بیانگر دوری جستن بابا از علایق دنیوی است. با این حال، این لقب مایۀ پدید آمدن پندارهایى همچون سر و پا برهنه بودن بابا[۷] و برهنه گشتن وی در معابر عمومى شده است؛ اگرچه روحیۀ درویشانه و منش قلندرانه و در نتیجه رفتار گاه متفاوت و غیر متعارف باباطاهر، در پیدایى چنان داوریهایى بىتأثیر نبوده است. در برخى مآخذ از بابا با صفاتى چون شیفتهگونه، دیوانه و دیوانۀ فرزانه یاد شده است. لر یا همدانی: انتساب بابا به همدان در اغلب منابع دیده مىشود؛ علاوه بر تصریح منابع، در حافظۀ جمعى ایرانیان نیز باباطاهر «همدانى» است. اما لُر یا لُری یا لرستانى و یا از قوم لر به شمار آمدن وی، به گواهى پارهای منابع معلول لهجۀ لری بعضى از اشعار اوست. محل زندگی، معاصرین باباطاهر در همدان زیسته، و در همانجا درگذشته و دفن شده است. نخستین مأخذی که در آن به نام «طاهر» - بدون ذکر القاب «بابا» و «عریان» - اشاره شده، نامههای عین القضات همدانى است. عین القضات به زیارت قبر «طاهر» مىرفته و گاهى در آنجا نامهای مىنوشته است. همچنین، «فتحه» - از عارفان معاصر عینالقضات - ۷۰ سال مىکوشیده تا ارادت خود را نسبت به «طاهر» استوار سازد و بدین کار موفق نمیشد. طاهر، با دیلمیان معاصر بوده و ملاقاتی با ابن سینا داشته است. آرامگاه باباطاهر در همدان در ملاقاتش با طغرل سلجوقی، طغرل برای دیدار او کوکبۀ لشکر را متوقف کردباباطاهر با عتاب به او گفت: «ای ترک، با خلق خدا چه خواهی کرد؟ سلطان گفت: آنچه فرمایی. باباگفت: آن کن که خدای میفرماید؛ انّ اللّه یأمر بالعدل و الاحسان[ سوره نحل–۹۰] .» طغرل بر دستان بابا بوسه زده، و توصیهاش را اجابت کرده، و گریست و سخن عتابآلود او را برتافته، و سر ابریق شکستهای را که بابا در انگشتش کرده بود، همچون تعویذی همواره همراه خود داشت آرامگاه آرامگاه باباطاهر بر فراز تپهای در شمال غربى همدان، مقابل قلۀ الوند و از سوی دیگر، مقابل بقعۀ امامزاده حارث (هادی) بن على (ع) ساخته شده است.پس از عینالقضات، حمدالله مستوفى نخستین کسى است که ضمن بر شمردن «مزارات متبرکه» همدان، از مقبرۀ بابا، نشانى مىدهد. آرامگاه قدیم وی در سده ۶ق، به صورت برج آجری ۸ ضلعى ساخته شد. این برج در اوایل سده ۱۴ش در معرض ویرانى قرار داشت؛ از این رو، نخست در ۱۳۱۷ش تجدید بنای آن در دستور کار قرار گرفت اما ناتمام ماند و بار دیگر، در سالهای ۱۳۲۹- ۱۳۳۱ش مرمت و بازسازی شد. سرانجام، به اهتمام انجمن آثار ملى، آرامگاه کنونى وی در سالهای ۱۳۴۶-۱۳۴۹ش بنیاد نهاده شد. در جوار آرامگاه باباطاهر مقبره شماری از مشاهیر همدان نیز قرار دارد.