Скачать с ютуб หนี้เสน่หา | ตอนเดียวจบ в хорошем качестве

หนี้เสน่หา | ตอนเดียวจบ

นิยายรักแนวตลก ฟังแล้วได้ขยับเหงือก คลายเครียด:) ** โปรย ** “น้อง” ยิหวาสะดุ้งเฮือก แต่พยายามเก็บอาการไว้ ไม่ให้เขาเห็น ปรมะชำเลืองมองป้ายชื่อที่หน้าอกเด็กเสิร์ฟแล้วพูดต่อ “ชื่อหวายเหรอ” “ค่ะ” คนถูกถามตอบแล้วยิ้มอ่อนๆ ให้ ใจเต้นกระหน่ำอย่างแรง รอฟังว่าลูกค้าหนุ่มจะสั่งอะไรเพิ่มเติม หรือเขาจะเชือดเธอคืน ถ้าหากว่าเขาจำหน้าเธอได้ “พี่ขอเบอร์หน่อย” เธอมองตาเขาแล้วทำหน้านิ่งแกล้งไม่เข้าใจ “เบอร์ร้านอยู่ที่บิลค่ะ” คนพูดฉีกยิ้มหวานจ๋อย ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ หลบสายตาที่มองเขม็งมาของอีกฝ่าย “เปล่า ฉันหมายถึงเบอร์ของหนูน่ะ เบอร์มือถือนะจ้ะ เบอร์รองเท้าไม่เอานะ” คนพูดทำหน้ายิ้มเหมือนรู้ทัน ยิหวาแอบส่งแววตาเขียวปั้ดให้เขา กับความใจกล้าหน้าด้านขอเบอร์สาวที่เพิ่งจะพบหน้ากันภายใน 2 ชั่วโมง “หนูจำเบอร์ไม่ได้ค่ะ อีกอย่างเวลาทำงาน เจ้ห้ามพกโทรศัพท์” “งั้นไปตามเจ้หมวยมาพบฉันหน่อยซิ เดือนนี้ยังไม่ส่งดอกเบี้ยเลย” ยิหวาออกอาการคอแข็งกับความเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่าย หญิงสาวเหลือบตามองบนคิดว่าจะทำอย่างไรกับผู้ชายคนนี้ดี และความคิดหนึ่งก็ปิ้งวับเข้ามาในสมอง “หนูจำได้แต่เบอร์บ้าน คุณจะเอาไหมคะ?” “เบอร์ไหนก็ได้ เอามาเถอะ” ยิหวาลากปากกาจดตัวเลขเบอร์ที่ขึ้นต้นด้วย02ตามด้วยเลขอีก 7 หลัก แล้วอ่านทวนหมายเลขที่จดเพื่อแน่ใจว่ามันถูกต้อง แล้วยื่นส่งให้เขาพร้อมฉีกยิ้มหวาน “เบอร์นี้นะคะ” “น่าเสียดายที่น้องจำได้แต่เบอร์บ้าน” สุ้มเสียงผิดหวัง แต่ก็พอใจเมื่อได้เบอร์ติดต่ออื่นมาแทน “หนูจำเบอร์มือถือของตัวเองไม่ได้สักที เสี่ยโทรมาเบอร์นี้นะคะ ว่างตลอด 24 ชม.ค่ะ โทรปุ๊ปจะมีคนรับสายทันทีเลยค่ะ” ยิหวาพูดเสียงอ่อนฝืนยิ้มจนเมื่อยปาก คนที่เธอพยายามจะชิ่งหนียังไม่มีท่าทีว่าจะทานอาหารบนโต๊ะเสียที ** โปรย ** ขณะนั่งรออาหาร เจ้านายกับลูกน้องกำลังนั่งคุยกันด้วยเรื่องสัพเพเหระ ปรมะขยับตัวแล้วทำเสียงอย่างหนึ่งในคอก่อนจะถามลูกน้องคนสนิทที่เขามักหนีบไปไหนด้วยกันตลอด “ฮะแฮ่ม...เออ...ป่วนขอถามอะไรหน่อยสิ” “จะถามเรื่องอะไรครับนาย” “เวลาจีบผู้หญิง มึงใช้เวลานานหรือเปล่าวะก่อนจะได้กุ๊กกิ๊กกับเขาน่ะ” คำถามของเสี่ยแสนทำเอาไอ้ป่วนแทบสำลักน้ำลายตัวเอง คนธรรมะธัมโนอย่างเขา อย่าว่าจะได้แอ้มเลย แค่จับมือเขาก็ยังไม่เคยทำสักครั้งกับแฟนที่จีบกันอยู่ “เจ้านายถามทำไมครับ” เขาถามอย่างอยากรู้ ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมา ไม่เคยเห็นเจ้านายจะสนใจจีบสาวที่ไหนมาก่อน “เออน่า...ถามก็ตอบมาเถอะ” ปรมะชักสีหน้าแล้วพูดบ่ายเบี่ยง “ไม่เคยครับ” “อะไรวะ! มึงนี่ไม่ได้เรื่องเลยโว้ย” พอรู้ว่ามาปรึกษาผิดคน คนเป็นเจ้านายทำเสียงขัดใจ ด้วยคิดว่าลูกน้องกับแฟนสาวมูพออนกันไปถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดชั้นแปดไปแล้วเสียอีก #พระพายนิยายเสียง #นิยายรัก #นิยายจบในตอน #อ่านนิยาย