У нас вы можете посмотреть бесплатно از مرز تا مرز (پژوهشی جامع در باب هویت و قومیت در ایران) или скачать в максимальном доступном качестве, которое было загружено на ютуб. Для скачивания выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса savevideohd.ru
موشن گرافیک: از مرز تا مرز (پژوهشی جامع در باب هویت و قومیت در ایران) را در رابطه با هویت و قومیت مشاهده کنید و اطلاعات تکمیلی متن زیرین را مطلعه بفرمایید و اطلاعات تکمیلی متن زیرین را مطالعه بفرمایید و یا به این لینک مراجعه بفرمایید: https://kameelahmady.com/fa/identity-... قومیت (ethnicity) یا گروه قومی به گروههای اجتماعی فرهنگیای اشاره دارد که در مؤلفههای محوری، همچون زبان، مذهب، قبیله، ملیت، تاریخ، آیین، آدابورسوم، و فرهنگ، اشتراک دارند و این مؤلفهها عامل پیوند و اتحاد میانِ آنان است. انسجام اجتماعی در میانِ قومیتها در جوامع چند فرهنگی از شاخصهاى اصلی دموکراسی و نیل به امنیت و آزادی و دورى از خشونت محسوب میشود. قومیت و هویت طلبی در ایران در یک قرن اخیر، موضوع مهم هویت و قومیت در ایران و گرایشهای قومی در میانِ اقوام ایرانی با شدت و ضعف متفاوتی وجود داشته است، اگر چه برخی قومیتها در ایران خود را در جایگاه ملتی مستقل میبینند. مسائل مرتبط با قومیت از گذشتههای دور و مسئله ملیت در عصر کنونی از مهمترین مسائل اجتماعی، فرهنگی، و سیاسی جوامع چند فرهنگی بوده است. این مسئله بهویژه در خاورمیانۀ معاصر و جغرافیای سیاسی کشورهای چند قومیتی زمینه بروز چالشهای نظامی و ژئوپولتیکی بسیاری شده است. وجود عناصر متعدد زبانی، دینی، فرهنگی، که هرکدام بهتنهایی میتواند بهانهای برای آتشافروزی باشد، در کنار توسعهطلبی کشورهای استعماری برای نفوذ و حضور در مناطق دیگر با دمیدن بر احساسات هویتطلبانه و ملیتگرایانه، بهانضمام حاکمیت ناهمسو با نیازهای شهروندان اقوام و ناکارآمدی مدیریت سیاسی قومیتهای درونِ مرزهای جغرافیایی، بسترهای عدم همگرایی و انسجام را فراهم کرده است و به تشدید تعارضات درونگروهی دامن میزند. عقبه قومیت گرایی در سالهای ابتدایی حکومت محمدرضاشاه، در آذربایجان، فرقه دموکرات توانست برای مدتی حدود یکسال اعلام خود مختاری کند و اداره مناطقی از آذربایجان را بهدست بگیرد. در همان زمان و در کردستان نیز حزب دموکرات کردستان توانست کنترل تعدادی از شهرهای کردنشین را بهدست بگیرد. در سالهای بعد از انقلاب نیز بیشتر مناطق کردنشین درگیر جنگهایی در رابطه با هویت خواهی قومی بودند. مناطق بلوچنشین نیز در دوران رضاشاه و محمدرضاشاه شاهد اتفاقاتی در این زمینه بودند که با اقدامات مقابلهای حکومت مرکزی بعد از مدتی سرکوب شدند. در میانِ عربها نیز گرایشهایی براساس هویتخواهی قومی در یک قرن اخیر همواره وجود داشته است که آخرین فعالیتهای این گروه قومی به تلاشهای گروه الاهوازیه بازمیگردد. دلیل نارضایتی قومیتی دلیل عمده و ریشه اساسی نارضایتیهای قومیتی را میتوان در احساس نابرابریهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، زبانی، مذهبی و درمیانِ اقوام و بههنگام مقایسۀ خود با دیگر گروههای قومی و بهخصوص فارس زبانان دانست. موارد ذکرشده درخصوص هویت و قومیت در ایران تنها بخشی از مطالبات گروههای قومی در یک قرن گذشته و بهخصوص در سالهای بعداز پیروزی انقلاب اسلامی است. محدودیت قومیت های ایران مطالباتی که همواره با نگاه امنیتی با آنها برخورد شده است و مخل انسجام و وفاق ملی دانسته شدهاند و بهصورت مقابلهای، قهری، و خشونتآمیز با آن رفتار شده است. ریشه اقوام ایرانی بررسى پیشینه تاریخى اقوام در ایران نشان مىدهد که گروههاى قومى از قوانین تبعیضآمیز بهویژه دربارۀ زبان، مذهب، و حقوق مدنىشان آزرده بودهاند. در انقلاب مشروطه، حقوق این گروهها درنظر گرفته نشد و در زمان پهلوى نیز نشر و توزیع روزنامهها، مجلات، و کتب زبانهاى قومى بهشدت منع میشد. امروزه دلیل عمده و ریشه اساسی این نارضایتیها را میتوان در احساس نابرابریهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، زبانی، مذهبی، و در میان اقوام و بههنگام مقایسۀ خود با دیگر گروههای قومی و بهخصوص فارسزبانان دانست. در زمینۀ سیاسی، اقوام کرد، ترک، عرب، و بلوچ بر این باورند که در ساختار سیاسی کشور جایگاه آنچنانی ندارند و در پُستهای اساسی وزارت، استانداری، سفارت و مسئولانی از گروه قومیتی آنها وجود ندارد. در زمینۀ اقتصادی، مناطق پیرامونی فاقد امکانات لازماند و این باور وجود دارد که بخش عمده امکانات کشور در استانهای مرکز نشین جمع شده است. در بخش فرهنگی، اقوام مورد مطالعه بر این باورند که در برگزاری جشنوارهها و همایشهای منطقهای با محدویتهایی مواجهاند و رسانههای ملی و محلی آنچنانکه باید و شاید، آیینهای فرهنگی این مناطق را پوشش و بازتاب نمیدهد و در خدمت فرهنگ محلی آنان نیست و در بخش آموزش و پرورش، هیچ کتاب درسی به زبان مادری آنان وجود ندارد و کودکان کرد، ترک، عرب، بلوچ و غیره مجبورند با زبان دوم به آموزش و تحصیل در مدارس کشور بپردازند.