Скачать с ютуб Sen Erbakan'sın , Muhammed Yağcı | Sait Ramazan Gülbay в хорошем качестве

Sen Erbakan'sın , Muhammed Yağcı | Sait Ramazan Gülbay

Destek olmak isterseniz; beğenmeyi, abone olmayı ve arkadaşlarınız ile paylaşmayı unutmayınız... #NecmettinErbakan #Erbakan #SenErbakansın #şiir SEN ERBAKANSIN Sen de kimsin..? Yüzünde inancın keskin ışığıyla, karanlığı söküp geldin.. Bu zamana ait değil bakışların.. Ötelere ayarlı bir sevdanın parıltıları var gözlerinde.. Bu köhnemiş çağın yorgun yolcularına benzemiyor yürüyüşün.. Zaferi muştulayan küheylanlar gibidir adeta adımların.. Evet, hatırlar gibiyim dilinle çağırdığın bu sesi.. Sanki Asr-ı Saadet’in bir nüvesi, Özlemini duyduğumuz yeni bir dünyanın, Dillere pelesenk olacak kutlu bestesi.. Sen de kimsin yiğit..? İdeolojilerin paslandığı, mensubiyet davalarının, medeniyet kavgalarının, insan yetiştirme kaygılarının reel politiğe yenildiği; banka hesaplarındaki dijital rakamların herkesi ve her şeyi ele geçirdiği bu dönemde bu adanmışlık da neyin nesi..? Kimsin sen yiğit..? Neyin kavgasındasın..? Küresel sermayenin, reel politiğin, ve mutlu kölelerin karşısında bir başınasın.. Değişir mi sanıyorsun bu düzen..? Böyle gelmiş, böyle giderciler yurdundasın.. Yaptığın akıl karı değil, Bir çiçekle baharı başlatma arzusundasın.. Sen kimsin yiğit..? Belli ki, buralara aşinasın.. Fakat bir yandan da bu kentin sokaklarında hiç dolanmamış gibi adımların.. Paçalarına bulaşmamış çünkü modernizm salyaları. Elbisene sinmemiş şehrin uğursuz grisi, Bembeyazsın.. Durma, bize de anlat o halde.. Nasıl geçmeli bu çağın sokağından..? Bu çağın sokağı ki, Bıçağın keskin yüzüdür; kıldan incedir, kılıçtan keskince.. Anlat, nasıl etmeli..? Koruyarak kendimizi kendimizden; her köşe başında ayrı bir tuzağa çeken bu tekinsiz caddelerden nasıl geçmeli..? Kimsin sen yiğit..? Dünyanın zulme lâl kesildiği Merhamet duygularının dar ağaçlarına asıldığı Nefretin, gözü dönmüşlüğün, ihtirasların Yeşeren bütün güzel duyguları yeryüzünden sildiği şu zamanda İnsanı ta yürekten yakalayan müşfik sesinle çıkıp geldin.. İpekten kelepçelerle, Bizi hakka esir ettin.. Kimsin sen yiğit..? Durma, bize de anlat.. Kelimelerin bunca yıprandığı bir zamanda nasıl anlatacaksan..? Yaşayan ama hissetmeyen Doyan ama doyurmayan Duyan ama dinlemeyen yığınların Dikkati nasıl çekilebilir..? Ölüm tutmadan yakalarından, Tutup sarsabilir miyiz, ‘Ölüm var!’ desek..? Bir nebze olsun uyandırabilir miyiz onları, Yattıkları bu sağır uykularından..? Kimsin sen yiğit..? Lugatine aşina değil kulaklarımız.. En büyük güç, hakkı üstün tutmaktır ne demek..? Almıyor bunu havsalamız.. Zilleti kader diye boynumuza geçirmişiz bunca zaman, Vehn hastalığı kol geziyor ümmetin damarlarında Yılların berkittiği korku zincirleri kolayca kırılır mı..? Hem senin yaptığın da tam delilik canım, Meclis kürsülerinden ‘Bana ne Amerika’dan’ diye haykırılır mı..? Tanıdım seni yiğit.. Nur yüzünden tanıdım, Işığını Peygamber muştusundan alan.. Tanıdım seni yiğit.. Zulmün karşısında kaya gibi duruşundan.. Bir namlu gibi kafire uzattığın Baş parmağını havaya kaldırışından.. Tanıdım seni yiğit.. Göğüs kafesine sığmayan heyecandan tanıdım.. Mazlumlara ümit olan şefkatli bakışından.. Yeni bir dünyaya kurulacak diye haykırışından.. Yıllardır dünyayı kana bulayan Siyonist zalimlere korku salışından.. Tanıdım seni yiğit.. Her düştüğünde Yılmaz bir azimle yeniden kalkışından.. Evet, tanıdım seni Sen madde değil, ölmez bir manasın.. Her zaman ve her yerde Hakkı haykıran peygamberî sadâsın.. Sen, bir ölüp binlerle doğansın.. Sen ERBAKAN’sın.. Şiir: Muhammed Yağcı Yorum: Sait Ramazan Gülbay