Скачать с ютуб #74 Ailesinden Ayrışamamış Bir Kişinin “Psikolojik Doğumu” Gerçekleşemez в хорошем качестве

#74 Ailesinden Ayrışamamış Bir Kişinin “Psikolojik Doğumu” Gerçekleşemez

Bu ve sonraki birkaç bölümü psikolog Ayala Malach Pines’ın yazmış olduğu “Aşık Olmak” isimli muhteşem eserden ilham alarak çektiğimi/çekeceğimi belirtmek isterim. Bu kitapta beni en çok etkileyen hususlardan biri insanın 3 yaşına kadar annesinden AYRIŞMIŞ ya da AYRIŞAMAMIŞ olmasının hayatının ilerleyen dönemlerine olan olumlu ve olumsuz etkileri oldu. Her birimiz için ailemizden (temel bakım veren figürlerimizden) ayrışmamızın ne kadar gerekli hatta zorunlu ve hayati olduğunu, buna karşın, bir çoğumuzun temel bakım veren figürünün (kendi ailesinden ayrışamamış olmasından ötürü gerçekleşen) davranışları nedeniyle bunu ne yazık ki başaramadığını üzülerek de olsa bu kitap sayesinde öğrendim. Bu noktada, itiraf etmeliyim ki, ayrışmayı başarmamızın daha çok bizim değil, temel bakım veren figürümüzün (yani çoğunlukla) annemizin sorumluluğunda olduğunu keşfetmek de içime biraz olsun su serpti. Yani, en azından, “ayrışamamış olmak” konusunda kendimizi suçlu hissetmek zorunda değiliz. Bu saptama ister istemez “ayrışma” kavramını benim için daha değerli ve anlamlı kıldı. Bu durumu “psikolojik doğum” kavramı eşliğinde açıklayan ünlü “nesne ilişkileri” kuramcılarından psikanalist Margaret Mahler’e göre kişiliğimiz psikolojik doğum adını verdiği bir gelişim sürecinin ürünüdür. Bu süreç, özetle, üç ana aşamadan oluşur: 1- Otistik Aşama (0-2 ay arası, bebek sadece içsel ihtiyaçlara tepki verir), 2- Sembiyotik Aşama (2-5 ay arası, bu aşamada benlik yoktur, bebek dış dünyayla daha çok ilişki kurar, fakat kendisini annesinden ayrıştıramaz, bu sembiyoz yani anneyle bir olma durumu, sevme yetisi ve aşk ilişkileri için bir temel taşıdır.), 3- Anneden Ayrışma ve Bağımsız Bir Benlik Geliştirme (6-36 ay arası, bebeğin annesi ünlü psikanalist Donald Winnicott’a göre yeterince iyiyse, bebek annesinden ayrışıp, bağımsız bir öz benlik oluşturmaya başlayabilir, dolayısıyla kusursuz bir anne olmak (helikopter ebeveynlik yapmak) gerekmez, “yeterince iyi” bir anne olmak yeterlidir.) Bu aşamalardan sonuncusu bir çocuğun annesinden ayrışmasının beklendiği döneme denk gelir. Bu aşamanın da kendi içinde üç alt aşaması vardır: 1- Ayrışma (6-9 ay arası, bebek dünyayı ve kendini elleriyle, ayaklarıyla, gözleriyle keşfeder, yumruğunu emmeye başlar, hem ağzındaki hem de yumruğundaki hissin kendine ait olduğunu anlamaya başlar, böylelikle, kendisi ile diğerleri arasındaki  ayrımın farkına vararak, insanları, ilişkileri ve eşyaları içselleştirmeye başlar ve bebeğin ilk sevgi nesnesi olan anne içselleştirdiği ilk şeydir.), 2- Pratik (10-16 ay arası, bebek anneyi ve anneye ait bazı öğeleri içselleştirdikten sonra ondan ayrılmaya tahammül edebilir, bu aşamada bebek anneden ayrılma pratiği yapar, dünyayla aşk yaşamaktadır, heyecan doludur ve giderek bağımsızlık kazanır ve bunun sonucunda “anneden uzaklaşma” oyunu oynamaya başlar, bu aşamada annenin bu uzaklaşmaya tahammül edebilmesi ve çocuğun ihtiyaç ve tercihlerini tanıyarak bağımsız benliğinin oluşumunu teşvik etmesi gerekir.), 3- Yakınlaşma (17-24 ay arası, bu aşamanın belirleyici özelliği bağımsızlık giderek artarken zaman zaman geri adımların atılmasıdır, ayrılığın ardından anne sevgisine koşulur ve o anda da anne ürkmüş çocuğuna sarılarak onun güvende hissetmesini sağlar, eş deyişle, bu dönemde anne erişilebilir ve güvenilirdir.), 4- Bireyselliğin Pekiştirilmesi (24-36 ay arası, içselleştirilen sevgi nesnelerinden oluşan iç dünyası, çocuğun tutarlı duygusal ilişkiler kurmasını, isteklerini erteleyebilmesini, zorluklarla başa çıkabilmesini ve bağımsız bir benliğin tadını çıkarmasını sağlar.) Çocuk bu aşamaları başarıyla atlattığında “psikolojik doğum” gerçekleşmiş olur. Bu, zorluklarla başa çıkma, bağlanma, başkalarını kabul etme ve ayrılığa ve çatışmalara göğüs gerebilme becerisi olan bağımsız bir kişiliğin gelişimine yönelik ilk adımdır. Bu kişiler doyumu erteleyebilir, kaygıya tahammül edebilir, kendini ötekilerden ayırt edebilir. Bu gelişim aşamalarından herhangi birinde travma yaşanması, ayrılık korkusuna veya kendini ilişkinin içinde kendine yabancılaşarak kaybetme korkusuna neden olabilir.Benlikleri bu kadar kırılgan olan kişiler, bazen “ödünç alınmış bir benlik” geliştirirler. Ailelerinin veya başkalarının değerlerini benimserler, ailelerinden ayrılamaz ve tüm duygusal enerjilerini ailelerine yatırırlar. Ayrışamamışlık dolayısıyla benlik kırılgansa, kişi sürekli onaylanmaya ihtiyaç duyar ve eleştiriye ya da redde katlanamaz. Bu kişiler hep başkalarının istediği gibi olmaya çalışırlar. Sevme becerisinin en üst noktasında tam cinsel doyumlu, derin ve istikrarlı bir ilişki kurabilme becerisi yer alır; bu anneyle sembiyozdan ayrılma ve bağımsız ve ayrışmış bir benlik geliştirme sürecindeki başarının bir işaretidir. Sevme becerisinin en alt noktasında ise, aşk ve cinsellik içeren yakın bir ilişki kurma aczi yer alır; bu da bireyselleşmede ciddi bir başarısızlığa işaret eder. (Bu bölümdeki açıklamalar Ayala Malach Pines’ın “Aşık Olmak” isimli kitabının 223-227nci sayfalarından alıntılanmıştır.)